Column Patty Brard

15/01/2014

Natuurlijk heeft iedereen een mening over Utopia, het meest recente grote project van tv-producent John de Mol. De een vindt het helemaal niks, de ander (ik bijvoorbeeld) werd meteen gegrepen door dit unieke tv-experiment. Stop vijftien mensen van diverse pluimage in een loods op een onontgonnen terrein, met een kluisje met daarin een beginkapitaal, en kijk of zij hun Utopia kunnen realiseren. Of zoals de slogan zegt: ’Wordt het ultiem geluk of complete chaos?'

Knap he, als je een tv-format verzint dat je in twee zinnen kunt uitleggen. Knap he, als je op het moeilijke uitzendtijdstip van half 8 de eerste week niet onder de miljoen kijkers scoort, en nog wel op een noodlijdende zender. Knap he, als er zich al een stuk of 10 landen gemeld hebben die het format voor het buitenland willen kopen. Je kan ervan vinden wat je wilt, maar hij flikt het toch maar weer. Die John, waarvan velen vaak zeggen: ’Met al dat geld, ik snap niet dat hij er nog zin in heeft.’ Nou, ik snap het heel goed. Want de kick van dit succes is precies waar je het voor doet. Daarom is televisie maken zo verslavend. Het is net een roulettetafel, waar je alles op rood of zwart inzet, maar dan volledig beredeneerd. En ondanks dat alles met de beste mensen is beredeneerd en dichtgetimmerd, blijft het een dubbeltje op zijn kant. Je wint of je verliest, en dat is na aflevering 1 vaak al duidelijk.

Week 1 van Utopia mag een succes genoemd worden. En natuurlijk, je kunt alleen hopen dat het de kijker blijft boeien, maar vooralsnog kunnen al die zwartkijkers die na de eerste aflevering al begonnen te roepen: ’Nou, ik ben benieuwd hoeveel mensen er morgen nog kijken’, om vervolgens op dinsdag, woensdag en donderdag weer hetzelfde te zeggen, even ademhalen. John zelf zei dat hij graag met 1,5 miljoen kijkers wilde beginnen en op 800.000 wilde eindigen, en daarmee is hij de enige die redelijk goed voorspelde. Utopia is een fantastische reflectie van onze samenleving. Er zitten mensen bij die van aanpakken weten en mensen die van jaloezie niet weten hoe snel ze die aanpakker de grond in moeten boren. Gelukkig heeft de aanpakker in beide werelden vele medestanders!