Column Patty Brard

22/10/2014

Een paar jaar geleden besloot ik nooit meer naar het Gouden Televizier-Ring Gala te gaan, omdat ik het elke keer de 'net niet show' vind. Veel gedoe om niks in een beeldschoon maar te klein en te warm Carré, waar de weg naar de bar onmogelijk is en de geserveerde kibbeling niet goed doorgebakken wordt. Maar ik liet me overhalen het toch weer te proberen en ik heb de avond van mijn leven gehad!

Niet omdat de show zo waanzinnig was, maar omdat ik de hele avond naar een show in een show heb zitten kijken. Genomineerde Johnny de Mol werd vergezeld door twee jongens met het syndroom van Down, Eric en Julien. Zij zaten in aflevering 1 van SynDroom, waarin ze bij hun idolen Geer en Goor langs gingen. Deze avond moest hun avond worden, zij waren ervan overtuigd dat ze de ring mee naar huis gingen nemen! En ik ook eigenlijk. De concurrenten waren twee dramaseries en SynDroom is een goed uitgevoerd maatschappelijk relevant onderwerp bij een commerciële omroep. Reden te meer dit programma te eren. Eric en Julien hielden het niet van de zenuwen en riepen mensen met handgebaren op om te bellen en te sms’en. Omhelsden Johnny, schreeuwden bij elke tussenstand ook al stonden ze niet bovenaan en genoten van de aandacht en de champagne. Ontroerend. Ik was al fan, maar na een avond Eric en Julien begrijp ik het programma nog beter! Nadat duidelijk werd dat Flikken Maastricht er met de ring vandoor ging, liepen de twee moppies naar de cast van het eveneens genomineerde Penoza en riepen teleurgesteld: 'Volgend jaar verliezen jullie weer, want dan winnen wij hem!' Hoe zoet! Over de rest van de soms tenenkrommende show zullen we het maar niet hebben, maar in hemelsnaam, dames en heren van de AVRO/TROS, vraag geen mensen die niet kunnen praten om prijzen uit te reiken en laat ze vooral geen ingestudeerde sketches met elkaar doen in bruidsjurk. En waar ging Sharon Doorson naar toe in die auto? Het was net of ze gebeld was dat het gas nog aan stond thuis. Nee, als Eric en Julien er volgend jaar weer zijn ga ik wel, maar zonder die twee was het wederom een show vol gemiste kansen.