Column Patty Brard

26/11/2014

Acteur Bill Cosby was de eerste Afro-Amerikaanse man die in de jaren zestig in Amerika doorbrak met een eigen tv-serie. En hij bleek een blijvertje, want zijn The Cosby Show, over een succesvol zwart gezin met dokter Huxtable aan het hoofd, was in de jaren tachtig een groot succes. In diezelfde tijd woonde ik in Amerika en genoot van de verhalen rond dit ideale gezin.

Ik weet nog dat ik zo fan was van Denise Huxtable, gespeeld door Lisa Bonet, dat ik er alles aan gedaan heb om de naam van haar kapper te achterhalen (Sharon Speed Andersen, ik weet het nu nog!) om mijn kapsel EXACT hetzelfde te krijgen. En ik was niet de enige, iedereen wilde deel uitmaken van deze familie en zo’n vader hebben. Bill Cosby speelde namelijk geen ideale echtgenoot en vader, hij WAS het. In zijn shows of als hij een boek schreef, was hij dezelfde Bill Cosby, de ideale man met droge humor en logische oplossingen voor alles. 

En nu is één van mijn jeugddromen in elkaar gestort. Toen Hugh Grant met het hoertje Divine Brown in een gênante positie werd betrapt, had dat nog iets ondeugends. Het klopte niet helemaal natuurlijk, maar ik ben er niet minder fan door geworden. Bij Bill Cosby ligt dat heel anders. Betaalde seks is tot daaraan toe, daar zal menig rockster zich ook schuldig aan gemaakt hebben. Maar het drogeren van jonge vrouwen onder druk van valse beloftes, ze daarna misbruiken en met geld het zwijgen opleggen, klopt natuurlijk voor geen meter. Toen Cosby er recentelijk mee geconfronteerd werd in een interview dat eigenlijk over kunst zou gaan, wendde hij zich tot zijn manager, die dit interview moest laten aanpassen via de hoge bazen. De lafaard! Het is ook logisch dat hij geen antwoord heeft, want in tegenstelling tot Hugh Grant kan Cosby niets weglachen. En dat dat arme schaap van een mevrouw Cosby nog naast haar man zit tijdens dat interview! Hoezo DOET die man überhaupt nog interviews? En dan nog denken te kunnen bepalen dat er niet naar gevraagd mag worden. Wie denkt die man wel dat hij is? In elk geval al lang niet meer die ideale vader uit de jaren 80, die hij eigenlijk dus nooit geweest is. Weer een sprookje uiteengespat.