Column Patty Brard

22/07/2015

Toen Wesley en Yolanthe in Italië in de echt verbonden werden, was iedereen druk met voorspellen hoe kort dit huwelijk zou gaan duren. Vijf jaar verder en in verwachting van hun eerst kindje is er reden voor een feestje op Ibiza. Een man of 100, allemaal in het wit, alleen mensen ’met wie ze echt wat hebben’, zoals ze zelf zeiden. En ik was erbij.

Antoine en ik zaten naast de ouders van Wesley. ’Wij hebben diep respect voor jou, je bent een vechter net als Wes, en je praat altijd netjes over hen’, aldus vader Barry. Moeder Sylvia vult aan, met Utrechts accent: ’En je ben altijd zo vrooolijk, zo lekker da je naast ons zit!’ Het werd een avond met leuke verhalen, over hoe Barry en Sylvia de eindjes aan elkaar knoopten om hun drie telgen op voetballen te kunnen houden en hoeveel respect er is voor Yolanthe. Maar ook: de gemene dingen die mensen over het stel zeggen en hoeveel pijn dat doet.  Het verrast me dat vooral Yolanthe het hier zo moeilijk mee heeft. Ze is duidelijk nog jong en eigenlijk veel te lief voor de showbizzwereld. Antoine legt uit dat het fijn is om aan de goede kant van de jaloezie te staan. Aan de andere kant staan namelijk al die mensen die afgunstig zijn op wat Wes en Yo hebben, en dan doelen we niet eens op materiële zaken. Hoewel ik nog nooit in een mooier huis ben geweest dan dit. ’Allemaal het werk van Yolanthe’, vertelt Barry.
Maar terug naar waar het deze avond om draait: de liefde. Het gedicht dat Yolanthe aan Wesley voordraagt, de lieve brief die Wes onhandig voorleest. Ik durf te beweren: dit wil elk paar. Zoveel liefde, zoveel oog voor elkaar, zo kunnen delen met je familie en vrienden en dan ook nog zoveel glamour. Ieder die hen dit niet gunt, staat inderdaad aan de verkeerde kant van de jaloezie! En tenslotte, hou maar op met voorspellen hoe lang dit huwelijk nog gaat duren, want ik ben ervan overtuigd dat het duurt tot in de eeuwigheid en dat er nog vele dikke buikjes volgen. Het is toch een sprookje dat je je ouderlijk  huis, waar je als kind ooit uit moest vluchten, terugkrijgt van de vader van je toekomstige kroost.  Diep respect, lieve Wes en Yo, ik vond het een eer erbij te mogen zijn!