Column Patty Brard

11/11/2015

Voor het tv-programma Home Is Where The Heart Is hadden wij enkele jaren geleden een dakloos meisje in huis, die wij in beperkte tijd zouden helpen haar leven een beetje op de rit te krijgen. We hebben Miranda een warm thuis proberen te geven en gelijktijdig haar boekhouding op orde gebracht, een baan tussen leuke mensen voor haar gevonden en uiteindelijk (met misbruik van camera en naam) een eigen huisje bezorgd. Nog steeds heb ik contact met Miranda en het gaat goed met haar. Soms kan je dus daadwerkelijk in korte tijd het verschil maken. Ik hoefde dan ook geen minuut na te denken toen ik werd gevraagd voor Vier Handen Op Eén Buik, het BNN-programma waarin bekende Nederlandse moeders een willekeurige tienermoeder begeleiden tot aan hun bevalling.

Ik krijg Danisha toegewezen, een meisje van 18 uit Breda, zwanger van Driekus (23). Ze ontmoetten elkaar op de kermis achter de botsautootjes, waar Driekus tijdelijk een baantje heeft. Danisha doet een opleiding in de zorg, maar kan haar stage niet afmaken vanwege rugproblemen. Driekus is 1.50 m, heeft dunne beentjes, klompvoeten en geen tanden. Onze eerste ontmoeting loopt stroef. Danisha kijkt duidelijk de kat uit de boom, tot ik besluit die ene eerlijke vraag aan haar te stellen: ’Waar ben je in hemelsnaam op gevallen bij Driekus?’ Hij is namelijk bepaald geen George Clooney, bovendien sabbelt hij de hele dag tandeloos op knakworstjes. Ze giert het uit, het ijs is gebroken en we hebben een superleuke eerste dag samen. Juist omdat het aantal tienermoeders in Nederland nog nooit zo laag is geweest (vorig jaar kregen 2.200 meisjes onder de twintig jaar een baby) denk ik dat dit soort televisie heel belangrijk is om te blijven maken. Danisha paft er rustig een pakje per dag op los, ligt heerlijk op de bank en denkt niet na over de toekomst. Ze blijkt geen idee te hebben van hoe een bevalling verloopt, weet niet wat weeën zijn en denkt dat een ruggenprik het inknippen kan voorkomen. Er is nog veel werk aan de winkel tot aan de bevalling. Ik ga er alles aan doen om Danisha een zetje in de goede richting te geven. Wellicht dat ik, net als met Miranda, over een paar jaar ook nog steeds contact met Danisha heb. Zou leuk zijn!