Column Patty Brard

24/02/2016

Na mijn 40ste verjaardag is het qua gewicht alleen maar bergafwaarts gegaan, of zo je wilt: bergopwaarts. Ik sport me gek, drink veel groen uit een flesje, laat mijn darmen regelmatig spoelen, let erop dat er genoeg vitamines en mineralen binnen komen. Ik eet weinig tot geen koolhydraten, maar er lijkt toch geen einde te komen aan die stijgende lijn van kilo’s.

Ik word er soms wanhopig van, ik trek echt keihard aan de disciplinetouwtjes en het schiet maar niet op. Ik ben soms zeven dagen in de week op pad voor mijn werk en eet nooit mee met de cameraploegen. Maar een tijdje geleden kwam ik bij Yolanthe op kraamvisite mevrouw Swart tegen, de vrouw van oud-Ajacied Sjakie. ’Ga toch eens praten met mijn dochter Rebecca, zij is coach en voedseldeskundige, je doet iets niet goed!’ Dus op naar wat voor mij toen nog leek als ’het vólgende goedbedoelde advies’. De weegschaal van Rebecca was geen prettige binnenkomer. Hoe was het zo ver gekomen, terwijl ik zo streng ben voor mezelf. Rebecca: ’Omdat je véél te streng voor jezelf bent, je leven lijkt wel een strafkamp! Werken, werken en vooral niet eten voordat je de klus geklaard hebt, af en toe jezelf belonen met een fantastische maaltijd met alles erop en eraan en dan je drie dagen schuldig voelen dat je het tafelkleed ook opgegeten hebt. En dan weer drie dagen niets eten.’ Het dieet dat ik mee krijg, is VERPLICHT zes keer per dag eten, aangevuld met eiwitpillen. Een week later blijk ik drie kilo vet kwijt geraakt te zijn. Dat zijn dus twaalf pakjes boter! Terwijl ik me niet kan herinneren dat ik zó veel en zó vaak gegeten heb in mijn leven. Mijn grootste probleem blijkt dus dat ik de hele dag bijna niet eet en dat één keer per dag inhaal. Die ene maaltijd wordt dan opgeslagen als reservevet, omdat het lichaam niet weet wanneer het weer wat te eten krijgt. En weg is de stofwisseling! Werken, werken en niet eten, omdat ik vind dat je eerst moet presteren voordat je beloond mag worden. Misschien is het nog wel een nawee van mijn faillissement. ’Lief zijn voor jezelf en je lichaam’ was de boodschap van Rebecca! Wel de juiste dingen eten en neem de tijd om te leven. Eet vooral koolhydraten, maar wel de goede: crackers, volkoren pasta en zilvervliesrijst. Neem niet alle groentes, bietjes en worteltjes bijvoorbeeld zitten vol suiker. Proteïneshakes zijn voor bodybuilders. Ik heb huilend in de auto gezeten, van verdriet en vreugde. Dank lieve Rebecca: op naar een nieuw lichaam door een nieuwe attitude.