Column Patty Brard

08/12/2016

Er zijn mensen van wie je nooit een uitnodiging afslaat, en één daarvan is Gordon. Ook al omdat hij altijd precies weet wie er wel of niet geweest zijn op zijn feestjes en behoor je tot die laatste groep, dan hoor je dat nog vaak terug. Dus ondanks mijn nog pijnlijke schouder vanwege een slijmbeursontsteking toog ook ik vorige week naar het Amsterdamse Concertgebouw voor zijn afscheidsconcert. Eenmaal daar bleek al gauw dat ik dit afscheid, 25 jaar Goor begeleid door het Metropole Orkest, ook voor geen goud had willen missen. Ik zat naast Patricia Paay en haar kersverse echtgenoot Robbert die ik nog niet in levenden lijve had gezien, dus dat was op zich al een belevenis.

Het was sowieso best een bont gezelschap van fans, BN’ers en RTL-directieleden door elkaar, niemand ontbrak en iedereen deed van harte mee. Als je dan toch afscheid neemt, doe het dan inderdaad zo. Het was zijn feestje en er was niemand in dat hele Concertgebouw die hem dat knalfeest niet gunde. Het is ook weer zo typisch Gordon, ieder ander zou er stiekem tussenuit piepen als je het einde van een carrière voelt naderen. Maar Goor doet het groots en bombastisch, zo van: ’Dan zullen ze het weten ook!’

Alles wat Gordon doet, doet hij intens. Misschien is het ook daarom wel dat ik zoveel van hem hou. Wij zijn altijd heel druk als we bij elkaar zijn, het is heel veel, een soort woordenwaterval van twee kanten en wie de grootste kwinkslag maakt, heeft gewonnen! Er komt geen eind aan, maar nadat er dan een einde aan de avond is gekomen, zien we elkaar soms weken niet. Daarna pakken we de draad gewoon weer op, alsof we elkaar de dag tevoren nog gesproken hebben. We hebben ook avonden met zijn tweeën gehad, waarin heel serieuze zaken aan bod kwamen en we de rest van het gezelschap volledig vergaten. Samen gehuild om onze families. De onnodige ruzies besproken en wat eraan te doen. Hij bood me aan te bemiddelen in mijn situatie en beloofde me er altijd voor me te zijn, waar hij maar kan. Dat is ook de bombastische Gordon, die misschien niet iedereen kent, maar iedereen wel voelt.