Column Patty Brard

24/05/2017

Het is geen geheim dat ik close ben met de familie Hazes. Ik was dol op die ouwe, heb veel met hem gelachen, gedronken en gefeest, maar ook programma’s gemaakt waarin hij mij heel dichtbij liet komen in zijn leven. Ik heb een klik met de hele familie. Niet dat we de deur platlopen bij elkaar, maar we zijn er altijd voor elkaar als er iemand iets nodig heeft, ook al is het maar wat gezelligheid. En dat is bijzonder in de Nederlandse showbizz. Over Rachel wordt van alles gezegd en is al van alles geschreven, maar er is voor mij maar één waarheid aangaande Rachel: het is een topwijf. Recht door zee, eerlijk, gezellig en door het vuur gaand voor haar kinderen. Op mijn bruiloft traden haar kinderen Dreetje en Rox voor Antoine en mij op en vaak hoor ik de woorden van Dré nog in mijn hoofd nagalmen: ’Antoine, welkom in de familie, pik!’

Wat een fantastisch cadeau was dat. We zijn nu een paar jaar verder en Dré is niet alleen uit het leven van zijn moeder en zusje verdwenen, Antoine en ik hebben hem aan de Amstel ook nooit meer gezien. Nu gunnen wij iedereen het beste, maar het voelt wel alsof er korte metten is gemaakt met iedereen die Rachel en Roxeanne nog een warm hart toedraagt. Het blijft een wonderbaarlijk fenomeen dat mensen die ruzie met elkaar hebben, willen dat er gekozen wordt voor de een of de ander. En als je niet kiest, wordt er alsnog voor jou gekozen. 

Tot nu toe heb ik erover gezwegen, maar van de week knapte er iets in mij. Misschien komt het wel door de vergelijkbare situatie waarin ik met mijn eigen dochter verkeer, dat alles wat Dré roept in de pers aangaande zijn moeder en zusje zo verschrikkelijk hard binnenkomt bij mij. Maar toen ik hem op zijn albumpresentatie hoorde zeggen, naast de gereserveerde kruk met een biertje erop voor zijn vader, dat hij in de rare situatie verkeert dat hij geen ouder heeft op zo’n bijzonder moment, brak ik.

Waarom? Zeg niet dat je geen ouder hebt, want die heb je wel, of je dat nou wilt of niet. Het is een onnodige en ongepaste opmerking.  Als je geen contact meer met je moeder wilt, laat haar dan ook met rust. Kwets haar niet onnodig, je weet hoe ze zich momenteel voelt en hoe ze al onnodig gekwetst is. Je hebt wel degelijk een ouder, van wie we allemaal weten dat het haar ontzettend veel verdriet doet dat ze er niet bij is. Ook al zegt iedereen anders, ik weet hoe het voelt. Een moeder wil geen ruzie met haar kind. Dat knaagt aan je, elke dag weer. Ook mama Hazes zal haar fouten gemaakt hebben, net als ik die heb gemaakt met mijn kind, en als het allemaal zo erg is dat het contact totaal verbroken moet worden, is dat prima. Maar laat het dan ook rusten. Moeders zijn ook mensen! 

Je kunt als kind nooit negeren waar je vandaan komt. Zo blijft het voor mij nog altijd gek dat kleine Dré, zoals we hem altijd noemden, nu niet meer André Hazes jr. heet, maar gewoon André Hazes. Het voelt niet alsof kleine Dré volwassen is geworden, maar alsof grote Dré nooit echt bestaan heeft. Je vader heette André Hazes, jij bent junior. Ik kan me best voorstellen dat je er op een gegeven moment klaar mee bent dat je constant gezien wordt als het kleine zoontje van de grote man, maar de stap naar volwassen zijn zit hem niet in het weglaten van junior achter je naam.

De stappen die André momenteel maakt in zijn carrière zijn groots. Een prachtig nieuw album, getiteld Wijzer, concerten in Ahoy op 13 en 14 oktober, een coach die hem op zijn verantwoordelijkheden wijst en die hem geadviseerd heeft het bier voor muntthee in te ruilen. En natuurlijk een prachtig kindje, waarvan ik wel vind dat hij af en toe ook een dag niet op social media hoeft. Het moet vreselijk zijn voor Rachel hier constant mee geconfronteerd te worden. Ik had in haar plaats het land al lang verlaten. Antoine zei het laatst heel mooi, lieve Dré: ’Als je een groot artiest wilt worden, moet je je als een groot man gedragen.’

Blijf ook daaraan werken!