(N)iets nieuws!
10/05/2023
Deze column is gepubliceerd in Weekend nummer 18
Ieder jaar vergis ik me er weer in. Die weken rond Koningsdag en 4 en 5 mei, ze zijn altijd drukker dan ik verwacht. Want aan de ene kant denk ik: dat kunstje ken ik na dertien jaar wel. Elke stad denkt voor Koningsdag het wiel opnieuw te hebben uitgevonden, maar de basis is en blijft hetzelfde.
Door Rick Evers
Het is daarom dat ik zowel met zin als stiekem ook wat tegenzin naar die dag uitkijk. Sinds jaar en dag loop ik op onze nationale feestdag mee op de route van de koninklijke familie. Achter de koninklijke bezemwagen aan, afwisselend Constantijn en Laurentien en Maurits en Marilène. Om beurten worden we in kleine groepjes mee naar voren genomen om het koninklijk gezin in actie te kunnen zien.
De dag begint voor mij niet om elf uur ’s ochtends als de koninklijke bus voor mijn neus stopt, maar al heel vroeg als ik naar de plek van bestemming rijd, in dit geval Rotterdam. Daar moet dan op de ene locatie een polsbandje worden opgehaald, als herkenning dat ik mee mag op de route. Vervolgens vinden het verzamelen en de briefing op een heel andere plek plaats. Onderweg van A naar B sijpelde het nieuws door dat prinses Alexia er niet bij zou zijn en werd ik gebeld door de ochtendshow van NPO Radio 2, om een update te geven over wat de Rotterdammers – en de mensen voor de buis – te wachten stond. Mijn dag eindigde ergens rond middernacht, toen ik weer thuis was nadat de heren van Vandaag Inside me het vuur aan de schenen hadden gelegd.
Tussendoor heb ik nog Spaanstalige media te woord gestaan – ook zij waren geïnteresseerd – en was ik te zien in Editie NL en een speciale uitzending van Blauw Bloed over het tienjarig koningschap. Die waren gelukkig al van tevoren opgenomen, naast andere optredens voor radio en tv die ik de dagen ervoor uit enthousiasme ’wel even’ in de agenda had gezet. Tijd om bij te tanken na zo’n lange Koningsdag is er ook niet echt. Ik dacht er na die feestelijke werkdag een dagje tussenuit te kunnen piepen, maar dan staat de telefoon alsnog roodgloeiend. Een interview met EenVandaag over de aanstaande kroning van Charles voorbeeld. En het Utrechtse Radio M wilde toch graag nog even live op de radio terugblikken op Koningsdag.
In het weekend stroomden langzaam berichten binnen van Buckingham Palace, vol met details over de kroning. Bijvoorbeeld dat Charles en Camilla voor een deel tronen en mantels van Elizabeth en haar vader hergebruiken. Ik vind het heerlijk, zulke details over de ceremonie op 6 mei, waarvoor tout royale naar Londen afreist, inclusief onze koning en koningin. En zulke iconische momenten, net als de inhuldiging van koning Willem-Alexander tien jaar geleden, vind ik fantastisch.
Enerzijds is het jammer dat Willem-Alexander en Máxima op 5 mei niet bij de receptie op Buckingham Palace kunnen zijn. Ze hadden natuurlijk al het bevrijdingsconcert op de Amstel in Amsterdam in hun agenda staan. Het leuke is dat daardoor Beatrix en Amalia samen naar de receptie gaan. Samen als symbool van het verleden en de toekomst van de Nederlandse troon. Het liefst zou ik daarbij zijn, maar dat mag helaas niet.
En daarom kies ik dit jaar eens voor wat anders. Ik ga niet naar het koningspaar op 5 mei, maar naar Pieter van Vollenhoven. De 84-jarige echtgenoot van prinses Margriet neemt sinds jaar en dag het defilé in Wageningen af, bij Hotel de Wereld, waar op 5 mei 1945 het officiële einde van de Tweede Wereldoorlog werd ingeluid. Na al die jaren het programma van eerst koningin Beatrix en later van koning Willem-Alexander en koningin Máxima te hebben gevolgd, ga ik tóch nog eens iets ’vernieuwends’ doen… Ik kijk ernaar uit! En daarna is er natuurlijk alsnog geen rust, met de kroning van Charles de dag erna en de hele nasleep die zal volgen. Maar ook daar kijk ik naar uit!
Deze column is gepubliceerd in Weekend nummer 18. Dit nummer bestellen kan hier. Liever online lezen? Klik dan hier.
