Column Patty Brard
09/07/2014
Ik ben zelden tot nooit chagrijnig en zeker niet als ik op Ibiza vertoef, maar het is iemand toch gelukt om me uit mijn doen te krijgen. Ik was uitgenodigd voor de opening van een van mijn favoriete (verhuisde) strandtenten op het eiland, Sir Rocco. Voetbal gekeken, gelachen, gegeten en voldaan naar bed. Je hebt tenslotte maar drie dagen, dus geniet van elke seconde. Word ik vanochtend wakker, is mijn tas met mijn portefeuille weg!
Geld, paspoort, rijbewijs, pinpassen, alles van essentiële waarde zit daarin. Van een driedaags bliksembezoek ben ik nu al één dag bezig met blokkeren. Met mijn goede vriend Bob heb ik aangifte gedaan van de diefstal bij de Guardia Civil, waar mij verteld werd dat het schering en inslag is op het eiland, vooral op het vliegveld waar niemand let op de handbagage omdat ze te druk zijn met hun andere honderd koffers. Jullie zijn dus gewaarschuwd. En probeer maar eens een bank op zondag te bellen om je kaart te blokkeren. Al die maatschappijen roepen dat ze er 24 uur per dag voor je zijn, maar neem van mij aan: niet op zondag. Voor Mastercard moest ik een nummer in Amerika bellen, wat drie keer verbroken werd, om vervolgens doorverbonden te worden met een medewerker uit Nederland die de kaart dan zou blokkeren. Waarom ik dan in eerste instantie verwezen wordt naar Amerika is volslagen onduidelijk. En dat ik dan via Amerika met iemand in Noorwegen verbonden wordt, die weigert te begrijpen dat ik Nederlands ben en maar blijft vragen wat mijn postcode in Noorwegen is, ging mij vandaag net te ver. Ik heb hem bijna door de telefoon getrokken. Morgen mijn laatste dag hier, tenminste, dat denk ik. Want ik heb geen paspoort. Dus tussen de bruidstaarten en de hippiestyliste en de locatie bezoeken door MOET ik naar het Nederlandse consulaat voor een tijdelijk reisdocument. Lukt dat niet, moet ik blijven, maar ik heb geen geld en geen passen. Gelukkig heb ik Bob, maar je zal hier alleen staan. Een tip: als je bestolen wordt op Ibiza, doe dan aangifte bij de Guardia Civil in Santa Eulalia. Allemachtig, wat een knappe politiemannen. Toch maar van de nood een deugd gemaakt.