Column Patty Brard

13/04/2016

Ik ben vier dagen op Ibiza geweest om de drukte hier even te ontvluchten. Ik ben precies vier uur terug in Nederland en verbijsterd over de cultuurshock die mij weer eens overvalt. Bij aankomst op Schiphol zie ik iedereen rennen, over lukraak geparkeerde karretjes vallen en duwen bij de bagageband. Ik laat midden in de misère mijn spiksplinternieuwe telefoon op de grond vallen, met een kapot scherm als gevolg.

Geen paniek, want ik heb twee maanden geleden ook iets stoms uitgehaald met mijn telefoon. Die was gelukkig verzekerd, dus inmiddels ligt er een nieuwe op mij te wachten in de winkel. Het op Schiphol gevallen toestel heb ik er toen maar bij gekocht omdat je, als je verzekerd bent, je telefoon eerst ter controle moet opsturen voor je een nieuw exemplaar krijgt. Daar kon ik natuurlijk niet op wachten. Ik besluit meteen langs te gaan om dit toestel laten repareren en de nieuwe op te halen. De reparatie is echter een probleem, want dit toestel is niet met een abonnement gekocht, dus niet verzekerd. ’Ja maar,’ stamel ik nog, ’deze telefoon heb ik gekocht omdat jullie verzekering er twee maanden over doet om te beoordelen of mijn andere toestel wel of niet vervangen wordt.’ Er komt een andere klant midden in de discussie klagen dat het allemaal wel erg lang duurt. Ik besluit te zwijgen, het toestel met het kapotte glas ergens anders te laten repareren en het nieuwe toestel mee te nemen. ’Daar zit overigens wel een eigen risico op van 49 euro, mevrouw!’ Ik tik het af, want ik wil maar een ding: WEG! En die andere klant wil mij duidelijk ook weg. Door de duur van de discussie wacht mij ook nog een parkeerbon van 61 euro.  Ineens moet ik vreselijk lachen. Wat een toestand, als je net van een eiland afkomt waar je dansend bij de Ashram-hippies van de zonsondergang hebt genoten en je door een heks met kristallen pendels bent gereinigd van negatieve energie. Dan zie ik door een gebroken venster van mijn telefoon dat ik een appje krijg van Irene Moors. Ze beantwoordt mijn appje, waarin ik een hart onder de riem stak omdat ze onterecht de Zwarte Piet toebedeeld krijgt voor slechte kijkcijfers van haar programma De Vreemde Eend. Ze bedankt me en zegt dat ze afgesloten van de buitenwereld van de zon gaat genieten. En gelijk heeft ze: heerlijk je van niemand iets aantrekken in de voorjaarszon. Dat is het Ibizagevoel wat ik soms zo mis in Nederland…