Column Marc van der Linden – Anonieme bronnen

10/08/2020

Aan het boek Harry en Meghan: Finding Freedom – in de Nederlandse vertaling Harry en Meghan: Op Zoek Naar Vrijheid – werkten meer dan honderd
insiders al dan niet anoniem mee. Opmerkelijk is altijd dat ook leden van de koninklijke familie bereid zijn mee te werken aan dergelijke publicaties. Dat het boek vermeldt dat Meghan slecht lag binnen de koninklijke familie is geen nieuws. Sommigen vonden haar ongeschikt of te weinig koninklijk. Anderen zagen in haar een soort golddigger en een enkeling vond haar – laten we het maar gewoon zeggen – te zwart. Uiteraard deden al deze familieleden hun uitspraken op de belofte anoniem te blijven. Tja, de vraag is of je ze dan moet publiceren. Als prins William bereid is als quote te geven dat hij zijn schoonzus een golddigger vond, dan heb je niet alleen de poppen aan het dansen maar ook wereldnieuws. Maar zulke uitspraken doen royals niet over elkaar in het openbaar. En ’te zwart’?! Ik zou het moedig vinden als degene dat niet anoniem zou zeggen, maar ik vind eigenlijk dat de auteurs hun belofte over anonimiteit in dit geval geen gestand zouden hoeven doen. Feit is dat Meghan de eerste niet blanke bruid was in de meer dan duizend jaar dat de Britse koninklijke familie er is. Als dat de constatering van de bron van de auteurs zou zijn geweest, dan was het niet meer dan een feit. Maar dat woordje ’te’ maakte het zo erg. Alsof een beetje zwart beter was geweest. Zwart, bruin, wit of wat voor kleur dan ook hoort helemaal niets uit te maken. Het is alleen even wennen in de portrettengalerij van de familie.

Maar zoals het huwelijk van prins Harry en Meghan Markle ook liet zien; een heel grote groep mensen, die tot dan toe niks met de koninklijke familie had, voelde zich juist door die bruiloft ineens verbonden met dat meer dan duizend jaar oude instituut. En dat werd door de Queen, prins Philip én prins Charles als iets heel positiefs gezien. Elizabeth is niet alleen koningin van het Verenigd Koninkrijk, maar ook van landen als Canada, Australië, Nieuw-Zeeland, Jamaica, Barbados, de Bahama’s en Tuvalu. In totaal is ze het staatshoofd van zestien landen, waarvan een groot deel van de bevolking niet blank is. Meghan Markle was zeer welkom. Toch droeg prinses Michael van Kent, de vrouw van een neef van Elizabeth, een blackamoor-broche naar een lunch waarbij ook Meghan was. Een blackamoor-broche is meestal antiek en waardevol. Het is een vriendelijk, pikzwart gezicht, waarschijnlijk van een bediende, gekleed in gouden kleding. Het is tegenwoordig echter een omstreden juweel dat geassocieerd wordt met de uitbuiting van zwarten. Het is in elk geval een sieraad dat je niet hoort te dragen bij een lunch waarbij de niet blanke verloofde van prins Harry als eregaste aanwezig was. Dat er niemand was die prinses Michael – in het VK nemen vrouwen de titel van hun man over, inclusief zijn voornaam als ze geen eigen titel krijgen – op de foute broche gewezen heeft, kan ik me nauwelijks voorstellen. Marie Christina, de echte naam van prinses Michael, is graag controversieel én ze heeft Meghan na afloop uitvoerig haar excuses aangeboden. Dat zij degene is geweest die Meghan ’te zwart’ heeft genoemd, kan ik me echter niet voorstellen. Het is zo’n fout statement dat hij alleen uit de koker van de journalist kan zijn gekomen. Makkelijk zat. Iedereen sprak immers tóch anoniem?