Column Marc van der Linden – Voorbeeldfunctie
03/05/2021
Als ik dit schrijf, moet Koningsdag nog gaan plaatshebben en ik kan dus geen oordeel geven over die dag. Ik kan u echter wel zeggen: hoe leuk ook, voor mij was het niet nodig geweest. Dat klinkt zuur, maar op dit moment heeft Nederland grotere problemen. Bijna twee miljoen euro uitgeven aan de viering van een Koningsdag die bijna niemand écht kan vieren zou niet mijn keuze zijn geweest. Mag ik nog kritischer zijn? Waarom is onze koninklijke familie niet ingezet om de vaccinatie tegen corona te promoten? Afgelopen week startte een campagne van de Rijksoverheid die Nederlanders er kennelijk van moet overtuigen dat vaccinatie belangrijk is. De aftrap was met André Rieu, die anderhalf jaar geleden nog vertelde dat hij géén vaccinatie wilde en nu de eerste Bekende Nederlander was die in een spotje zijn mouw opstroopte om de injectie te laten zetten. En zo gaan er nog vele volgen, steeds per leeftijdsgroep.
Deze column gaat zelden over mij. Hooguit over wat ik van iets of iemand vind of wat ik heb meegemaakt. Mag ik voor deze keer een uitzondering maken? Binnen twee weken krijg ik mijn tweede vaccinatie tegen corona. Ik weet het: ik ben relatief jong en ik weet dat er miljoenen Nederlanders zijn die graag willen, maar nog moeten wachten. Mijn arts vond het echter nodig mij eerder te laten vaccineren. En laat ik u wat zeggen: ik heb me zelden zo opgelucht gevoeld als na die eerste prik. Ja, mijn arm heeft anderhalve dag pijn gedaan en ik was een paar dagen vermoeid, zoals je dat na een normale griep kunt zijn. En als ik over twee weken de laatste prik heb gehad, is dat geen moment voor een feestje. Wel voor dankbaarheid. En voor verantwoordelijkheid. Want hoewel ik dan zelf nauwelijks gevaar heb om corona te krijgen, is het levensgevaarlijke virus Nederland, laat staan de wereld, nog niet uit. Hoe meer mensen gevaccineerd zijn, hoe minder mensen ziek kunnen worden en hoe sneller we terug naar normaal kunnen. Ik snap dat iedereen daarnaar snakt en dat het voor de minst kwetsbaren het moeilijkst is om zich nog even in te houden. De volle parken, de demonstraties en de twijfels over de vaccinaties – ik probeer het allemaal te begrijpen. Op dit moment helpt het niemand om te wachten met de prik. Dat is de belangrijkste boodschap die moet worden uitgedragen. We verlangen allemaal terug naar hoe het eens was. Naar het omhelzen, zoenen en vasthouden van je dierbaren. En naar Koningsdag met hossende mensen in alle steden en dorpen en de fans die in de uitverkoren stad van dat jaar rijen dik staan voor een handje, een praatje of een selfie met één van de Oranjes. Totdat ruim 90% van de Nederlanders is ingeënt, helpt het niemand om te doen alsof. In het buitenland hebben vele koningen en koninginnen zich al laten inenten, mét een camera erbij. Als er een campagne nodig is met Bekende Nederlanders om mensen te overtuigen zich te laten inenten, waren onze koning en koningin dan niet de allerbeste keuzes geweest voor zo’n spotje? Dan hadden we sneller met z’n allen écht wat te vieren gehad.