Column Marc van der Linden – Een win-winsituatie
30/08/2021
Maar liefst 100 miljoen pond krijgt prins Andrew aangeboden voor een interview waarbij hij over de zaak Epstein praat en directe vragen over zijn vermeende sekspartijen met de 17-jarige Virginia Roberts beantwoordt, én zou vertellen of Ghislaine Maxwell, zijn beste vriendin van de middelbare school, inderdaad de vrouw was die jonge meisjes ronselde en ze met de beruchte Lolita Express naar een exotisch eiland liet overvliegen. De zaak speelt al sinds 2001 en Victoria is met alle bewijzen die ze zou hebben nooit verder gekomen dan de rechter die moest bepalen of ze voldoende had voor een rechtszaak. Driemaal is de zaak afgewezen, dus behalve die rechters weet niemand om wat voor bewijzen het gaat. Elke rijke zakenman of bekende voetballer had de zaak al afgekocht voor een, voor die mensen, luttel bedrag. Dat zou het ook zijn voor de meeste royals, maar op de één of andere manier moeten die hun eer hoog zien te houden. Welke eer? Het publiek gelooft die meisjes toch, al staan hun ogen schuin van het liegen.
Prinsen leven in een wereld waarin vrouwen zich bijna aan hun voeten werpen. Terwijl ze, als je op straat een enquête zou houden of jonge vrouwen alles over zouden hebben voor een relatie met een prins, zeggen: ’Nee, absoluut niet.’ Het is namelijk nogal wat om ineens altijd een hoed te dragen, rokken tot op de knie en allerlei andere regels waar je vroeger geen last van had. Ik denk dat je het alleen kan volhouden als je een fantastisch gevoel voor humor hebt en ontzettend veel van je prins houdt. Dan kan ik me voorstellen dat een vrouw zegt: ’Een paar dagen per jaar wil ik best in jouw leven mee, maar de rest gaat het zoals bij mij thuis.’ William leeft nu helemaal zoals de Middletons hun drie kinderen hebben opgevoed. Gewoon zoveel mogelijk met de kinderen in plaats van ze aan kindermeisjes over te laten.
Terug naar de Eppstein-zaak die deze week gaat beginnen. Omdat de pedofiele miljardair zelfmoord pleegde, wordt Ghislaine Maxwell nu als de schuldige gezien van deze in alle opzichten walgelijke zaak. Ik heb haar een paar keer ontmoet en ik kan het me niet voorstellen. Niet alleen qua persoonlijkheid, maar ook vanwege een vriendin die zeker weet dat het nooit gebeurd kan zijn, op basis van data en gebeurtenissen. Op de eerste zittingsdag wordt ook bekend of Andrew de vragen van het Openbaar Ministerie eindelijk beantwoord zou hebben. Hij moet wel, want hij heeft het toegezegd tijdens het spraakmakende interview met de BBC. Hij liep daar binnen alsof hij net een heerlijke rit te paard had gemaakt, gaf bizarre antwoorden en wist precies nog op welk uur hij waar jaren geleden was. Wat moet hij zich druk over de zaak maken? In het Verenigd Koninkrijk heeft hij de bescherming van de Kroon en kan hij niet voor dit soort kwesties voor de rechter komen. Maar als hij al iets heeft toegegeven, dan ligt hij niet peentjes zwetend in bed. Want zweten, zo weten we inmiddels, kan hij niet meer sinds hij in de Falklandoorlog een aandoening opliep. Het gaat hem om zijn eer en die van de koninklijke familie. Maar grote kans dat de claims weer worden afgewezen. Ik heb wel een advies aan Andrew: die 100 miljoen aannemen en doorgeven aan een stichting. Dan laat je zien dat je durf hebt én dat je 100 miljoen ophaalt voor mensen die het nodig hebben. Win-win.