Column Marc van der Linden – Voor de rechter

20/09/2021

Er was een tijd dat alle royals boven de wet stonden. Althans, alleen door een revolutie konden koningen en koninginnen nog wel eens in het gevang belanden en dat liep dan meestal niet goed af. Ik kan echt een knoop in mijn maag krijgen als ik denk aan het verschrikkelijke einde van Nicolaas II, de laatste tsaar van Rusland, en zijn gezin in 1918. Helemaal omdat de Bolsjewieken ervan uit waren gegaan dat buitenlandse koninklijke families, vanwege familiebanden, het gezin wel zouden willen redden. Niets bleek minder waar. De moeder van de tsaar was een van oorsprong Deense prinses, maar Denemarken was alleen bereid om haar ’terug’ te nemen. Zij was bovendien een zus van de moeder van George V, die destijds koning was van Groot-Brittannië. Dat maakte de koning en de tsaar dus volle neven. George V vond het echter een slecht plan om zijn neef en diens gezin te redden. Hij was doodsbang dat de komst van de tsaar communistische gevoelens in zijn eigen land zou kunnen aanwakkeren.Bovendien was hij al in oorlog met een andere volle neef, de Duitse keizer Wilhelm II. Dat de Britten hém na de Eerste Wereldoorlog het liefste voor een tribunaal hadden gesleept en waarschijnlijk ter dood zouden hebben veroordeeld, snap ik wel. Die keizer had bloed van velen aan zijn handen, maar zocht op tijd asiel in het neutrale Nederland, waar hij mede dankzij zijn verre achternicht koningin Wilhelmina terechtkon. Voor de tsaar of zelfs diens kinderen deed George V, evenmin als andere familieleden, onder wie óók Wilhelmina, echter niets…

Eenzelfde lot trof ruim een eeuw eerder de Franse koning Lodewijk de zestiende en het grootste deel van zijn gezin. Hij was getrouwd met Marie-Antoinette van Oostenrijk en haar broer, keizer Jozef II van Oostenrijk, stuurde in elk geval nog zijn leger naar de Franse grens om iets van druk uit te oefenen om het lot van zijn als veertienjarige uitgehuwelijkte zusje te sparen. Marie-Antoinette was echter niet te redden. Nadat ze eerst twee kinderen was verloren, werden haar oudste twee in de gevangenis uit haar armen getrokken. Alleen haar oudste dochter overleefde de revolutie en Marie-Antoinette werd, net als haar man, ten overstaan van vele Parijzenaren in 1793 onthoofd.

Gelukkig zijn de tijden veranderd. Ook royals hebben recht op een open en eerlijk proces. Dat is niet alleen een recht maar ook een verplichting. En dan heb ik het met name over de Britse prins Andrew, die nu al jaren achtervolgd wordt door beschuldigingen en geruchten dat hij seksueel misbruik heeft gemaakt van een destijds minderjarig meisje. Of hij wist dat deze Virginia nog geen achttien was is nog de vraag. Andrew heeft in een schandalig en slecht voorbereid interview met de BBC zijn naam proberen te zuiveren, maar dat is niet gelukt. Hij is nog altijd geen officiële verdachte, maar is door Virginia inmiddels voor de zoveelste keer voor de rechter gesleept. Op vragen van de Amerikaanse justitie antwoordt hij niet en hij verschuilt zich op het terrein van Windsor Castle. Schandalig gewoon. Hij hoort rekenschap af te leggen. Hij is alles al kwijt – zijn koninklijke rol en zijn voorzitterschappen van allerlei organisaties – maar kan nog wel zijn naam zuiveren. Dat hij dát niet eens wenst te doen, maakt hem alleen maar meer verdacht.