Bartho Braat dertig jaar getrouwd met zijn Jetske: ‘Ik dacht weleens: ik ga ervandoor’

16/03/2023

Bartho Braat is alweer 30 jaar samen met zijn grote liefde Jetske. Hoewel hij nog altijd dolgelukkig is met zijn vrouw, bekent hij dat hij weleens op het punt heeft gestaan om zijn koffers te pakken. “Dat is op momenten als het niet goed gaat, in zo’n periode van ergernissen met elkaar. Maar dat trekt ook weer bij.”

Door Emelie van Kaam

Wat bent u momenteel allemaal aan het doen? 

Bartho Braat: “Ik heb net een nieuwe kindervoorstelling gemaakt, die al is verkocht voor volgend jaar. Die voorstelling heet Groei, ik werk samen met Carlijn van Ramshorst. Zij deed vroeger bij SchoolTV Huisje Boompje Beestje. We hebben vanmorgen even gerepeteerd en later deze week gaan we weer repeteren, want vanaf de zomer draait de voorstelling in de theaters. Hartstikke leuk. Zo’n voorstelling voor vierjarigen had ik zelf nooit gedaan.”

Door wie bent u geïnspireerd, door uw kleinkinderen?

“Ik had een idee voor een solo, maar Carlijn’s idee was een voorstelling met z’n tweeën, dus toen dacht ik: nou, dan gaan we het met zijn tweeën doen. En zo geschiedde. Dit is een van de vele dingen waarmee ik bezig ben. Ik ben gevraagd voor allerlei dingen. Die kindervoorstelling gaat tijdens de Kinderboekenweek draaien en tegelijkertijd doe ik er in de tweede week wat anders bij, dus dan wordt het even aanpoten.”

Waarom bent u nog aan het werk op uw 72ste? 

“Omdat ik het leuk vind. Maar ik moet ook wel, want ik heb geen pensioen. Welke acteur wel, toch? Nee, ik baal daar niet van. Ik heb het gewoon lekker druk en dat vind ik heel fijn.”

U steekt een sigaret op, terwijl ik u net wilde vragen hoe het met de gezondheid is. 

“Ik rook eigenlijk nooit, maar mijn regisseur Rodi wel en met hem sta ik nu een sigaretje te roken. Ik ken hem van vier jaar geleden, we hebben samen Zomer Zonder Vrouw gedaan. Ik dacht: ik rook er een mee. Dat was hartstikke leuk, een komedie over twee weduwnaars, met Ernst Daniël Smid in de andere rol. Bij ieder theater wist Ernst Daniël altijd een plek te vinden waar je stiekem kon roken. En dan rookte ik stiekem met hem mee. Ik ben eigenlijk allang gestopt met roken.”

Ernst Daniël heeft de ziekte van Parkinson gekregen. Bent u ook weleens bang om zo’n soort ziekte te krijgen?

“Ja, tuurlijk ben ik bang om überhaupt een ziekte te krijgen. Parkinson zou ik niet graag krijgen. Maar ik ben niet zozeer met die gedachten bezig. Een paar jaar geleden wel. Toen had ik ineens een darmtoestand en dat werd veel te laat ontdekt. Ik had helse pijnen en dat was de eerste keer dat ik dacht: het kan ook fout gaan. Maar dat is gelukkig goed gekomen.”

Hoe zou u uw gezondheid nu omschrijven?

“Ik ben 72 en voel me gewoon goed verder. Of ik ouderdomsklachten heb? Ik vergeet weleens een naam ja, ik ben nu jouw naam ook vergeten bijvoorbeeld. Maar Rodi’s naam kan ik onthouden, die ken ik wel, haha!”

Vindt u het vervelend dat u ouderdomsongemakken krijgt?

“Ik ervaar dat niet zo, het idee van richting ongemak gaan. Ik ben op een leeftijd dat ik af en toe van die onderzoekjes laat doen en tot nu toe is uiteindelijk alles goed.”

Welke dromen heeft u nog in uw leven, welke dingen zou u nog écht graag willen doen?

“Zo veel. Ik zou bijvoorbeeld nog een keer in een leuk stuk willen spelen. Ik ga wel leuke dingen doen, alleen zijn die van korte duur. Aan de andere kant heb ik ook niet meer zo’n zin om zes maanden lang iedere dag ergens naartoe te moeten reizen. Nu doe ik iets voor tien dagen en iets anders is ook weer voor een korte periode. Dat vind ik leuke projecten om te doen.” 

Wat als de makers van Goede Tijden, Slechte Tijden u weer bellen, zou u dan weer terugkeren naar Meerdijk?

“Dat is ook altijd leuk. Dat is toch een beetje mijn tweede huis, nog steeds. Ik reed er vandaag langs en dacht: zal ik even langsgaan? Maar dat doe ik van de week nog wel misschien. Ik ga er een enkele keer even langs en dan word ik altijd met open armen ontvangen.”

Het klinkt alsof u GTST mist…

“Nee, ik denk niet: ik wil daar weer een vaste rol. Maar voor een tijdje zou ik het wel leuk vinden.’ Uw vrouw Jetske wordt ook een jaartje ouder. Maakt u zich weleens zorgen om haar? ’Nee, want mijn vrouw ziet er erg jong uit, vind ik. Ze is 71, maar als ik haar vergelijk met andere vrouwen, denk ik: ik heb de goede vrouw gekozen. Waarom? Zij ziet er gewoon heel goed uit!” 

Maar wat als ze er niet meer goed uitziet?

“Nou, wij zijn al zolang bij elkaar, dan neem ik dat voor lief. Dan worden we samen oud. Onze jongste is nu 30, dus we zijn ongeveer 30 jaar getrouwd. Maar we zijn al veel langer bij elkaar, want de twee oudsten waren toen al geboren.”

Heeft u in die jaren weleens gedacht: ik ga er vandoor?

“Natuurlijk heb ik dat weleens gedacht, dat denkt iedereen weleens. Dat is op momenten als het niet goed gaat, in zo’n periode van ergernissen met elkaar. Dat gebeurt. Maar op een gegeven moment trekt dat ook wel weer bij, dan dacht ik: het is prima.”

Wanneer was de laatste keer dat u zich aan uw vrouw ergerde?

“Nou, dat is alweer een tijd geleden. En als ik dat zou weten, ga ik jou dat niet vertellen, haha!”

Beeld: Reni van Maren

Dit interview is gepubliceerd in Weekend nummer 9. Dit nummer nabestellen kan hier. Liever online lezen? Klik dan hier.