Kim Feenstra over moederschap: ‘Kinderen zijn er niet om jouw shit op te lossen’

15/12/2023

Dit interview is gepubliceerd in Weekend nummer 46

Kim Feenstra is alweer bijna drie jaar moeder van zoontje Brooklyn. Hoe die rol haar tot nu toe afgaat? “Het is soms een uitdaging om op te voeden, daar probeer je je weg in te vinden. Iedereen doet maar wat…” Ook vertelt de actrice, model en fotograaf, die getrouwd is geweest, dat een huwelijk voor haar niet meer hoeft.

Door Emelie van Kaam

Je bent alweer bijna drie jaar moeder van Brooklyn, hoe is dat?

KIM FEENSTRA: “Het mooiste wat ik heb mogen doen, en ook wel het meest pittige natuurlijk. En zwaar af en toe. Maar ik had het echt voor geen goud willen missen.”

Wat vind je vooral zwaar?

“Het is af en toe best confronterend. Brooklyn heeft gewoon voorrang, dus je prioriteiten in het leven worden anders. Het is soms een uitdaging om op te voeden, laten we eerlijk zijn. Ik bedoel, er zijn zoveel boeken over geschreven en ieder￾een doet maar wat. Het blijft een uitdaging, waar je je weg in probeert te vinden.”

Eerder schreef je op je Instagram over je zoontje: “Vanmorgen, toen ik – weer – weg moest, vroeg hij aan mij: ’Ga je doen mam?’ Toen ik hem vertelde dat ik ging werken, keek hij me teleurgesteld aan en vroeg: ’Waarom?’ Ik legde hem uit dat ik centjes ging verdienen en dat we dan leuke dingen kunnen doen. Hij wilde liever bij mij blijven en het deed iets met mijn schuld- en moedergevoel toen ik de deur uitliep en hij me semi-verdrietig uitzwaaide. (…) Voor alle mama’s die worstelen met schuldgevoelens of met de vraag of ze het wel goed doen: we kunnen dit!” Hoe probeer je je schuldgevoelens even te laten rusten?

“Dat duurt echt maar een paar minuten en daarna is het weer oké, want ik weet dat dat het leven is. Het is prima om schuldgevoelens te hebben, maar ik denk dat op het moment dat je kind geboren wordt, je al moet beginnen los te laten. Want uiteindelijk gaan ze toch hun eigen weg. Je hebt die pasgeboren-fase, dan komt het omrollen, het zitten en het kruipen, van kruipen komt lopen, van lopen komt rennen – en uiteindelijk vliegen ze uit. Elke fase is weer een stukje meer loslaten.”

Verder schreef je laatst op social media: “Veel mensen beseffen niet dat ze hun eventuele jeugdtrauma’s of familietrauma’s – onbewust – doorgeven aan hun kinderen.”

“Wanneer je heftige en negatieve gebeurtenissen in je leven geen plekje hebt kunnen geven of weet op te lossen, dan kan dat een negatieve uitwerking hebben op al je relaties. Ik heb het meegemaakt. Zakelijk, vriendschappelijk, in de liefde, maar ook in de relatie met je kinderen. Kinderen zijn licht, liefde, puur en kunnen helend zijn. Maar ze zijn er niet om jouw oude shit op te lossen. Zorg er daarom voor dat je geheeld bent van oude wonden voordat je aan kinderen denkt. Zodat jouw kinderen later niet van jou hoeven te ’helen’. Dat gaat niet zonder slag of stoot. Maar liever emotioneel sterke kinderen op de wereld zetten dan ’kapotte volwassenen’ repareren.”

Je hebt veel meegemaakt. Hoe probeer je dat bij jezelf te houden?

“Door de dingen te doen die ik leuk vind om te doen. Ik vind dat het bij veel ouders zo is dat alles ineens om de kinderen draait wanneer die in hun leven zijn. Ik vind dat je daar een balans in moet vinden, want een gelukkige papa of mama zorgt ook voor gelukkige kindjes. Veel ouders cijferen zichzelf weg omdat ze hun kinderen alles willen geven. Ik denk dan: wat brengt het jou en wat brengt het je kind uiteindelijk? Wat is het voor voorbeeld voor je kindje? Dus ik probeer altijd de dingen te blijven doen die ik leuk vind. Een keertje uit eten of een paar dagen weg met een vriendin. Dat is ook weer een stukje opladen. Ik haal daarnaast veel voldoening uit mijn werk, dat vind ik ook heel erg leuk om te doen. Dan weet ik: als ik weer naar huis ga, ben ik twintig keer blijer om hem weer te zien. Dan heb ik ook de rust en ruimte daar weer voor. Ik denk dat dat erg belangrijk is en dat mensen dat snel vergeten.”

Droom je nog van een huwelijk, of vind je het mooi zoals het is?

“Een kind is een verbintenis voor het leven, dít is het gewoon voor mij.”

Dus er hoeft niet per se een ring en bruiloft bij voor jou?

“Nee, dat is allemaal wel leuk, maar het is voor mij bijzaak. Brooklyn is al een verbintenis voor het leven, sowieso tot hij achttien is – of je nu wel of niet samen blijft, je bent aan elkaar verbonden. En uiteindelijk word je later wellicht ook opa en oma van dezelfde kleinkinderen, dus dat is de verbintenis voor het hele leven. Als je daar de keuze in hebt gemaakt met het vinden van de juiste partner en je beseft: stel, we gaan uit elkaar, dan weet ik nog steeds zeker dat wij op goede voet verder zouden kunnen, dat is voor mij het mooiste.”

Beeld: Instagram@k2im

Dit interview is gepubliceerd in Weekend nummer 46. Dit nummer bestellen kan hier. Liever online lezen? Klik dan hier.