Pernille La Lau over stoppen Koffietijd: raakt me enorm

24/03/2023

Door Emelie van Kaam

Pernille La Lau moet er niet aan denken dat Koffietijd langzaamaan tot een eind komt. De presentatrice is immers al meer dan tien jaar aan het programma verbonden. “Ik ga het echt verschrikkelijk missen. Twaalf jaar lang stond mijn leven volledig in het teken van Koffietijd”, aldus Pernille.

Dit interview is eind 2022 gepubliceerd in Weekend nummer 51.

Hoe zou jij afgelopen jaar omschrijven?

“Het is eigenlijk als een soort tornado voorbijgegaan vind ik. Ik weet nog dat ik vroeger als kind vaak dacht: wanneer krijg ik zomervakantie?! Iedere dag moest ik weer naar school en het duurde zó lang voordat ik dan eindelijk die leuke vakantie had of voordat het kerst was. Nu denk ik: jeetje, de dag is alweer voorbij. Het gaat zo hard, ongelooflijk.” 

Op Instagram deel je regelmatig mooie levensteksten. Waar ben je naar op zoek? 

“Ik ben niet zozeer zoekende. Naast presentatie doe ik businesstransformatie, waarvoor ik ook ben opgeleid. Ik vind dat fantastisch om te doen, het geeft mij veel voldoening om mensen een stap verder te brengen. Als presentator heb ik aan den lijve ondervonden hoe ik door goede coaching echt een verandering kon maken.” 

Wat is voor jou de belangrijkste les geweest? 

“Dat je altijd weer opnieuw kunt kijken naar dezelfde situatie, maar dan wel vanuit een ander oogpunt. Je kunt geen verandering maken als je doorgaat op dezelfde manier zoals je altijd al hebt gedaan. Dus als je iets anders wilt in je leven zul je moeten kijken vanuit een ander perspectief. Ik weet nog dat ik, toen ik begon met presenteren, zo naïef was als een pasgeboren lammetje. Als ik op dat moment niet alle begeleiding had gekregen van Joop van den Ende, dan denk ik eigenlijk dat ik het niet zo goed had kunnen doen. Ik mocht naar Mies Bouwman, meelopen met de regisseurs, de productie, maar kreeg ook mental coaching van Frits Löhnen, bij wie ik mijn eerste opleiding tot mental coach heb gedaan. Net zoals een sporter had ik ook een goede coach nodig. Voor mij was dat de eerste keer dat er iets van de figuurlijke ui werd afgepeld, om van een heel naïef naar een mentaal sterker persoon te gaan.” 

Wat betekent dat? 

“Dat je de dingen realistisch moet zien, maar aan de andere kant ook gewoon moet presteren. Presenteren is echt een vak, dat moet je je iedere keer weer voorhouden. Als het met een grote show een keer misgaat, dan moet je de discipline opnieuw kunnen oppakken, het nog een keer kunnen doen, dat moment weer helemaal opnieuw beleven.” 

Hoe sterk ben jij, mentaal gezien? 

“Ik denk dat ik altijd groeiende ben en in ontwikkeling. Iedereen heeft z’n ups and downs in het leven, we maken allemaal een boel mee. Ik heb ook een boel meegemaakt in de afgelopen jaren. Gelukkig heb ik mijn ouders nog, maar ze worden wel een dagje ouder. Dat grijpt mij erg aan en dan moet ik discipline hebben. Want ik moet voor ze zorgen en dingen regelen. Maar tegelijkertijd raakt het me in mijn hart. Op zo’n moment ga ik reflecteren: wat betekent dit? Wat is mijn nieuwe rol? Op welke manier wil ik dit aanvliegen? Allemaal vraagstukken waar ik tegenaan ben gelopen en het is echt belangrijk erover na te denken.” 

Er komt aankomend jaar een grote verandering, Koffietijd stopt. Hoe ga je dat tegemoet? 

“Het zal wel heel raar zijn. Het is natuurlijk een prachtig iconisch programma. Alle bekende Nederlanders, alle goede doelen: iedereen vindt het heel erg jammer. Aan de andere kant: welk programma mag je twaalf jaar maken, iedere dag? Dus ondanks dat ik het heel jammer vind en dat ik het verschrikkelijk ga missen, ben ik vooral dankbaar. Dat ik dit heb mogen doen en ook dat we het seizoen gewoon nog afmaken. Twaalf jaar lang stond mijn leven volledig in het teken van Koffietijd. Dacht ik altijd: dit is leuk voor Koffietijd, die is mooi om uit te nodigen, dat is een belangrijk verhaal, hiermee doorbreken we een taboe. Dat hoeft ineens niet meer. Over het eind denk ik eerlijk gezegd niet te veel na. Want dan voel ik een mengeling van emoties: het grote gemis, dat het me enorm raakt, dat ik mijn collega’s zo ga missen…”

Ben je bang voor het einde van je tv-carrière? 

“Ik ben nooit bang. Ik heb altijd iets van: we zien wel wat er gaat komen. En dat wat er dan gebeurt uiteindelijk altijd het goede is, daar vertrouw ik op. Dat vanuit het universum gewoon gegeven wordt wat ik ga doen – wat dat ook moge zijn. Dat zien we wel.” 

Maar je wordt vast wel elders gevraagd. Hebben de tv-omroepen je meteen gebeld na de bekendmaking? 

“Nou nee… Er zijn wel een paar dingen gaande, er lopen een paar dingen, maar daar kan ik nu nog niks over zeggen. Of ik nog wel bij de commerciëlen wil blijven? Het is niet zozeer wel of niet commerciële televisie, het is gewoon een prachtig vak om te blijven doen.” 

Straks dat riedeltje van Koffietijd niet meer doen, zal wel even wennen worden. 

“Koffietijd is nooit een riedeltje geweest. Het is een programma dat een sprankeling geeft. Iedereen is bij ons welkom, we kiezen nooit voor of tegen. We gaan voor die middenweg en interesse: in jou, in een ander. Wat is jouw verhaal, wat kom je vertellen, wat kunnen we delen? Waarmee kunnen we de wereld een beetje mooier maken? We ontvangen mensen met open armen.” 

Jullie leggen inderdaad gasten niet het vuur na aan de schenen. Zou je nu wel zo’n meer kritische talkshow willen doen? 

“We kunnen bij Koffietijd wel degelijk kritische en realistische vragen stellen, maar we zijn niet vooringenomen. Met wat er na Koffietijd komt, ben ik nog helemaal niet bezig. Eerst Koffietijd afmaken en genieten van de laatste loodjes. We raken onze mooie show kwijt, maar ook al weet ik dat, ik blijf heel positief in het leven staan.” 

Heb je dan nog geen traantje hoeven laten? 

“Nog niet, nee. Ik denk dat we dat allemaal echt wel bij de laatste uitzending zullen hebben. Maar we gaan er dan wel weer een mooie show van maken.”

Dit interview is gepubliceerd in Weekend nummer 51. Dit nummer bestellen kan hier. Liever online lezen? Klik dan hier.