Intiem met Máxima

06/10/2024

Deze column is gepubliceerd in Weekend nummer 40

In de afgelopen jaren heb ik af en toe de kans gekregen om mee op reis te gaan met koningin Máxima, als zij namens de Verenigde Naties naar een ver land ging. Voor de duidelijkheid: niet letterlijk mét haar, wij moeten natuurlijk vooraf al op onze post staan als zij aankomt.

Door Rick Evers

Bij lange na heb ik niet de 48 bezoeken gedaan die ze in vijftien jaar als pleitbezorger voor inclusieve financiering heeft afgelegd. Maar het heeft er wel voor gezorgd dat ik bijvoorbeeld in Ivoorkust en Senegal ben geweest, die niet op mijn lijstje stonden van landen waar ik per se op vakantie wilde. Maar toch, om daar te zijn geweest, dat vond ik wel heel bijzonder. Mede dankzij enkele fantastische fotografen (er gaan er vaak maar twee of drie mee) heeft u als lezer van Weekend ook een beetje mee kunnen reizen. Foto’s zijn natuurlijk momentopnames. De werkelijkheid is altijd net even wat anders.

Misschien herinnert u zich de mooie, kleurrijke beelden op een marktje in Afrika. Of Máxima in een fleurige jurk op een vissersboot in de Filippijnen. Of in knalgeel tussen de maïs in Kenia. De waarheid is dat dat slechts, grof geschat, vijf procent van het werk beslaat. De rest van de tijd is het een stuk minder fotogeniek.

Máxima vertelde me in New York, rondom haar vijftienjarig jubileum, dat ze heel veel in de avonduren thuis achter de computer zit voor een digitaal gesprek via Zoom, om een president van een land, in een andere tijdzone, toch nog even nazorg te verlenen. En dat ze stapels met stukken leest. Natuurlijk niet alleen voor haar VN-werk, ook allerlei rapporten voor haar werk in Nederland, voor SchuldenlabNL of voor het Comité voor Ondernemerschap.

Maar ook van die VN-bezoeken waar ik bij ben, halen veel foto’s uiteindelijk de drukpers niet. De koningin zal ongetwijfeld begrijpen dat de zaaltjes met systeemplafond, tl-verlichting en lange vergadertafels minder sexy zijn. Het zijn gesprekken die in vroeger tijden achter gesloten deuren zouden hebben plaatsgevonden, maar van Máxima mogen we erbij zijn.

Nu, rondom haar jubileum, is het weer anders. Er zijn veel van zulke achterkamertjesgesprekken in het immense gebouw van de VN. Máxima spreekt met staatshoofden en ministers, hooggeplaatste mensen uit de bankierswereld, maar we mogen daar niet bij zijn. Dat heeft te maken met de VN, het is al druk genoeg in dat gebouw zonder journalisten. Stel je voor: alle VN-landen die daar vertegenwoordigd zijn met een hele delegatie. Dat is al een flinke organisatie. Bovendien verandert het schema met de minuut. Máxima merkt het ook: als ze een afspraak heeft met een president, blijkt die er nog niet te zijn. Ze gaat alvast in gesprek met twee van zijn ministers. Pas halverwege het gesprek wordt duidelijk dat de president helemaal niet komt.

Gelukkig is de koningin flexibel. Dat blijkt wel als ik haar mag interviewen. De afspraak verschuift meerdere malen. Er wordt een half uurtje ingepland vlak voor ze een groot interview voor CNN zal geven. In het gebouw van de internationale tv-zender zou daar een ruimte voor gereserveerd zijn. Maar als we het claustrofobisch kleine kamertje zonder ramen binnengaan, kijken de koningin en ik elkaar aan. “Dit wordt wel héél intiem”, lachen we. We besluiten maar gewoon in de bedrijfskantine te gaan zitten, waar het personeel ondertussen gewoon koffie haalt, de kopjes rinkelen en iedereen zich afvraagt wat er gaande is.

Maar ik zat toch met een probleem: een mooie foto zou hier nooit gemaakt kunnen worden… “Zou u het erg vinden om hier even om de hoek buiten een leuke foto te maken?” vraag ik aarzelend. Ik weet dat ze een vol programma heeft. Maar Máxima begrijpt het, die foto is nodig, er is nog ruimte in de agenda, al gaat die af van haar eigen lunch.

Beeld: Patrick van Katwijk

Deze column is gepubliceerd in Weekend nummer 40, nú in de winkel! Of lees ‘m online. Liever bestellen? Dat kan hier.