Koninklijk met een kleine k
16/11/2024
Deze column is gepubliceerd in Weekend nummer 46
Op Sint Maarten – de elfde van de elfde – is prinses Beatrix vanaf Schiphol naar het Caribisch gebied vertrokken. Ze maakt een reis die onder meer in het teken staat van de natuur op Sint Maarten en het nabijgelegen Saba. Vorig jaar rond deze tijd reisde ze af naar Curaçao en Aruba, waar de herinnering aan Amalia nog vers in het geheugen lag.
Door Rick Evers
Die werd in januari en februari vorig jaar in twee weken tijd door haar ouders rondgeleid over de zes Caribische eilanden binnen ons Koninkrijk. Amalia vertelde mij na afloop over de mooie verhalen die ze van haar grootmoeder te horen had gekregen, ter voorbereiding op die grote reis. Beatrix vertelde mij vervolgens, met een twinkeling in haar ogen, dat ze veel mooie foto’s had gezien van die tweeweekse toer van haar kleindochter. “Ik hoop dat ze net zoveel van de Antillen gaat houden als ik”, zei ze.
Beatrix is nu dus weer terug. Op de luchthaven van St. Maarten aangekomen, vraagt een aardige dame die zich over de taxi’s ontfermt wat mijn collega’s en ik komen doen. We laten haar raden. Iets medisch? Of misschien toch voor de bouw? Als we vertellen dat we voor het bezoek van prinses Beatrix komen, als Nederlandse media, gilt ze het bijna uit van enthousiasme. Jammer dat Beatrix niet ’Sint Maarten Day’ zal meemaken. De heilige Martinus is natuurlijk ook de naamgever van het eiland en logischerwijs is daarom de feestdag van Sint Maarten óp Sint Maarten echt een happening.
Door haar enthousiasme moest ik even denken aan Charles en Camilla, en andere Britse royals, tijdens hun tours door de voormalige koloniën van het Britse Rijk en de weerstand tegen de monarchie die zij tegenkwamen. Misschien kom ik ze nog tegen in de komende dagen, maar ik kan me bij vorige reizen niemand herinneren die negatief stond tegenover prinses Beatrix. Ze word door sommigen zelfs nog steeds ’our Queen’ genoemd, ’onze koningin’. De tegenstand lijkt er misschien wel alleen te zijn tegenover de volgende generatie. Bij Elizabeth dacht men misschien ook wel: laten we haar maar erbuiten laten.
Prins William heeft na afloop van zijn bezoek aan Zuid-Afrika laten weten het bewust anders aan te pakken dan de generatie die hem voor is gegaan. “Het gaat mij meer om impactvolle filantropie, samenwerking, bijeenbrengen en mensen helpen”, zei hij tegen de Britse media na een week in de weer te zijn geweest voor milieu en klimaat rondom de Earthshot Prize die in Zuid-Afrika werd uitgereikt. “Ik kan alleen beschrijven wat ik probeer te doen, en dat is het anders doen voor mijn generatie. Ik doe het misschien als koninklijk met een kleine letter k”, aldus William.
Maar misschien schuilt daarin wel het probleem. Als de royals te gewoon worden, wat blijft er dan nog over? Is het niet juist de kracht van de monarchie dat er bijzondere mensen zijn, hun hele leven lang, die er tóch voor ons allemaal zijn, ongeacht wie wij zijn? Ik heb goede hoop dat Amalia daarin een goede mix kan zien te vinden voor zichzelf. De koninklijke waardigheid hooghouden of terug laten keren, zonder daarbij de empathie uit het oog te verliezen. Dat zag je al bij de eerste keren dat ze erbij was op Koningsdag. Het viel me toen al op dat ze nét even omloopt om ook de mensen aandacht te geven die over het hoofd gezien dreigden te worden. En dat ze vooral niets fout wil zeggen, om niemand voor het hoofd te stoten. “Altijd op je tenen lopen”, gaf koningin Máxima eens als tip aan een vrouwelijke burgemeester, toen die met haar hak vast kwam te zitten tussen de plankenvloer. Ook figuurlijk, dacht ik toen. Koninklijk, dat zou zijn hoofdletter niet moeten verliezen.
Beeld: ANP/Mischa Schoemaker
Deze column is gepubliceerd in Weekend nummer 46, nú in de winkel! Of lees ‘m online. Liever bestellen? Dat kan hier.
