Méér achterkamertjes!

04/11/2023

Deze column is gepubliceerd in Weekend nummer 44

Door Rick Evers

Ja, ik weet het, reacties op sociale media moet je niet lezen. En je moet al helemaal niet in discussie gaan met anonieme twitteraars. Maar ik kan het niet laten.

Steevast als ik bericht over Máxima’s werk voor de Verenigde Naties, komt er commentaar. Sommigen denken dat Máxima een spin in het web is van een plan om de hele wereldbevolking onder de duim te krijgen. Bij veel mensen is het vertrouwen in instituties, politici, zeg maar iedereen die boven het maaiveld uitsteekt, tot een minimum gedaald. Wetenschappers die hebben gestudeerd op hun onderwerp en feiten daadwerkelijk kunnen onderbouwen, worden onderuitgehaald omdat iemand iets op Facebook heeft gelezen. En dan is het waar?

Ik begrijp dat de schimmigheid rondom politiek en ook bij de VN niet meehelpt. Máxima’s werk speelt zich voor een groot deel af in achterkamertjes. Dat zijn nou eenmaal sinds mensenheugenis de plekken waar vergaderd wordt, besluiten worden genomen, politiek wordt bedreven. Vroeger door mannen met sigaren. Tegenwoordig is dat gelukkig anders. En kunnen we blij zijn dat bijvoorbeeld iemand als koningin Máxima daar zit.

Anders dan andere royals zit ze daar niet voor de bühne. Want dat gebeurt: veel celebrity’s hebben een functie bij de VN of UNICEF, alleen om de spotlights erop te richten. Inhoudelijk bemoeien ze zich met niets. Máxima kan niet stilzitten. Zij wil écht wat kunnen bijdragen. Dat deed ze voor Méér Muziek in de Klas: het ministerie en Joop van den Ende stelden echt niet vanzelf miljoenen beschikbaar. Daarin speelde Máxima een rol. Ook bij het Prinses Máxima Centrum voor kinderoncologie hebben Máxima en haar netwerk bijgedragen aan het succes. En bij haar werk voor de VN? Ja, haar titel als koningin zorgt ervoor dat ze bij de president aan tafel komt.

Maar ze doet het niet voor het plaatje, bij Máxima zit het diep van binnen. Ze ging economie studeren omdat ze zag wat er met haar land aan de hand was. Argentinië had hyperinflatie en grote veranderingen waren nodig om gewone mensen uit de problemen te krijgen. Toen ze als bankier ging werken, wilde ze ook haar eigen vrienden helpen, die als kunstenaar moeilijk rond konden komen en het financiële inzicht misten. Nu kan ze het op grote schaal doen.

Daarvoor loopt ze rond op het wereldtoneel, spreekt ze met bankiers en ministers in achterkamertjes waar geen foto’s worden gemaakt. Ze is als een vis in het water als ze op het World Economic Forum rondloopt. Een verfoeilijke organisatie volgens sommigen, die denken dat het WEF de wereld wil beheersen. Het WEF pleit voor een digitale munt, ook Máxima heeft daar weleens over gesproken. Een digitale euro zou het leven van consumenten, bedrijven, kleine ondernemers makkelijker moeten maken, maar Máxima zag ook kanttekeningen. Maar het werd zó opgevat dat contant geld moest verdwijnen, zodat de overheid zou bepalen waar we ons geld aan zouden mogen uitgeven. Ik weet niet of u erin gelooft, misschien ben ik naïef, maar ik laat dit aan me voorbijgaan.

Ik wil uitgaan van het goede. Ik zie Máxima’s inzet om het leven van veel mensen te verbeteren. Door de jongste generatie met muziek in aanraking te laten komen, wordt de volgende generatie creatiever en socialer. Door Máxima’s VN-werk lopen ondernemers over de hele wereld minder risico doordat ze zich kunnen verzekeren, hun geld veilig kunnen stellen en kunnen groeien, financieel en als mens.

En doordat Máxima achter al die gesloten deuren met ministers en wethouders heeft gesproken, net als met CEO’s van grote bedrijven, bestaat SchuldenlabNL, om Nederlanders met financiële problemen makkelijker te kunnen helpen hun leven weer op de rit te krijgen. Zaken die wij zelf nooit voor elkaar krijgen. Laat Máxima het dan maar doen. Lang leve de achterkamertjes!

Beeld: PPE

Deze column is gepubliceerd in Weekend nummer 44, nú in de winkel! Dit nummer bestellen kan hier. Liever online lezen? Klik dan hier.