Niet mijn koning!

26/10/2024

Deze column is gepubliceerd in Weekend nummer 43

Koning Charles heeft het niet gemakkelijk. Sowieso: wie er ook na koningin Elizabeth zou komen, zou het niet gemakkelijk krijgen. Bovendien is Charles een man. De Deense oud-koningin Margrethe zei eens dat het makkelijker is voor een vrouw om een mannelijke monarch op te volgen.

Door Rick Evers

Ze voorspelde al dat haar zoon Frederik het moeilijker zou krijgen dan zij. “Vrouwen hebben meer de gunfactor”, legde ze uit. Politici zien minder snel gevaar in een vrouw als staatshoofd. Ze kunnen verder meer doen met hun kleding, met kleur, met hoeden en juwelen. Ook in andere landen is een vrouwelijke monarch opgevolgd door een man. Beatrix door Willem-Alexander, Margrethe door Frederik. Allebei hebben ze het geluk een sterke vrouw met veel uitstraling naast zich te hebben op de tandem van hun koningschap. Máxima en Mary geven net even wat extra glans aan het koningschap.

Charles heeft zijn Camilla. Hij voelt zich absoluut gesterkt door haar aan zijn zijde. Maar niet iedereen gunt haar die plek. Die was voor Diana, tandenknarsen sommigen nog altijd. ’Get over it’, zou ik de haters adviseren. Camilla is nou eenmaal altijd zijn grote liefde geweest, daar kun je niet omheen. Ondanks zijn ziekte – nog geen jaar geleden maakte het Britse hof bekend dat Charles kanker heeft – is de Britse vorst voortvarend aan de slag. Tussen alle behandelingen door werkt hij behoorlijk wat afspraken af en als hij niet in staat is om de deur uit te gaan, handelt hij wel de dagelijkse paperassen af.

Hij heeft zelfs besloten, ongetwijfeld in goed overleg met zijn artsen, om de behandelingen even te staken voor een fikse trip Down Under. Koning is Charles óók van Australië en daarom vond hij het belangrijk om samen met Camilla daarheen te gaan. Sinds hij koning is, wordt van alle kanten aan de poten van zijn troon gezaagd. Men durft het openlijker dan ten tijde van Elizabeth. Zelfs rond de uitvaartplechtigheden werd al geprotesteerd tegen Charles als staatshoofd. In de gemenebestlanden kijkt men al langer kritisch naar de Britse kroon. Voor hun komst naar Australië werden Charles en Camilla al hardop bekritiseerd. Logisch, Australië en andere gemenebestlanden staan letterlijk en figuurlijk op meer afstand dan het Britse volk.

Toch doet Charles alles om ze erbij te houden. Regelmatig heeft hij contact met hun regeringsleiders en als hij wat kan doen, dan doet hij het. Tot knuffelen op het paleis met Nieuw Zeelandse rugbydames aan toe. Natuurlijk stuurde hij een bericht de wereld in toen deze zomer orkaan Beryl langs de Cariben raasde en veel schade aanrichtte. Zouden Willem-Alexander en Máxima ook doen. Maar Charles stuurde er óók een persoonlijke cheque achter aan, om bij te dragen aan het herstel. Hij pleitte verder voor een opleiding voor de kleinere ontwikkelingseilanden binnen het gemenebest, zoals voor Fiji en Papoea-Nieuw-Guinea. En ook daar trok hij zelf de portemonnee voor.

In het parlement in Australië weet Charles vervolgens de juiste snaar te raken door de Aboriginals er te erkennen als de oorspronkelijke bewoners, “die al 65.000 jaar het land liefhebben en er zorg voor dragen”. En ze te prijzen voor hun werk om goed met de aarde om te springen. De koning kreeg een groot applaus. Tot een vrouw begon te schreeuwen en op hem afstoof. “Je bent niet onze koning”, schreeuwde ze. “We willen ons land terug.” Het bleek een gekozen senator, een Aboriginal. Of deze manier het juiste effect heeft, wordt betwijfeld. De duizenden en duizenden mensen buiten waren op hun beurt teleurgesteld.

Maar dan vooral omdat Charles en Camilla in het drukke programma geen tijd hadden om iedereen persoonlijk een hand te geven en het publiek het met een glimp moest doen. Mede door de schreeuwende senator staan de republikeinen nu weer met 1-0 achter.

Beeld: Getty Images

Deze column is gepubliceerd in Weekend nummer 43, nú in de winkel! Of lees ‘m online. Liever bestellen? Dat kan hier.