Tussen staatsbanket en spaghettibandjes
20/04/2025
Deze column is gepubliceerd in Weekend nummer 16
Ze zong uit volle borst mee, stralend tussen de coulissen, in een casual jurkje met spaghettibandjes. Niks geen protocol, geen lintjes om door te knippen, geen VN-vlag op de achtergrond of gracieuze staatsbanketachtige taferelen. Even gewoon ’onze’ Máxima – We Are Family – backstage bij de Ladies of Soul, samen met haar vriendinnen die ze al sinds haar jeugd kent. Het was een spontane momentopname, gedeeld op sociale media, voor even zagen we een kant van de koningin die we zelden zo losjes zien. En dat is precies wat het zo fascinerend maakt. Dat het zelfs door de NOS en RTL Nieuws wordt gedeeld.
Het koningshuis leeft van rituelen en representatie. Over elke verschijning is zorgvuldig nagedacht, elke toespraak gewogen, elke foto onderdeel van een groter geheel en vaak weken van tevoren uitgedacht. Het imago van een royal is geen toevallige samenloop van spontane momenten, maar een weloverwogen portret, opgebouwd in lagen van protocol, symboliek en traditie.
Dat zien we ook in de portretten die onlangs van prinses Ariane werden vrijgegeven voor haar achttiende verjaardag. Om me heen vonden velen het saai. Zo donker. Of juist: heel sereen en Rembrandtesk. Het past in de traditie van foto’s die ook van de andere twee dochters op hun achttiende verjaardag werden geopenbaard. Foto’s als equivalent van de portretten die in vervlogen tijden van prinsessen zouden worden gemaakt. En foto’s die dus ook eeuwen mee zouden kunnen gaan. Juist die afstand, die koninklijke glans, maakt dat ze boven de waan van de dag kunnen staan.
Tegelijkertijd leven we in een tijd waarin authenticiteit wordt gewaardeerd. We willen niet alleen de gala’s en de glitter, maar we willen ook zeker de mens erachter zien. Eigenlijk van alle tijden: de generaties voor ons leefden mee met de kleine Wilhelmina of Juliana, al stonden ze zo ver van ons vandaan. Die buitengewone mensen die toch van vlees en bloed zijn. En laten we eerlijk zijn: Máxima is menselijk. Ze is energiek, warm, expressief. We houden van haar twinkeling, van haar uitgesproken jurken, van het feit dat ze oprecht lijkt te genieten van het leven. Dus als ze een keer buiten de protocollaire lijnen kleurt, voelen we eerder sympathie dan ongemak.
Toch wringt het soms. Niet omdat het verkeerd is om een koningin te zien zingen in haar vrije tijd. We zagen ook koning Charles op een uitgeholde winterpeen toeteren. Doet dat afbreuk aan zijn imago? Ik denk van niet. Hij deed dat tijdens een receptie op Windsor Castle. Op een plek waar genoeg ingrediënten intact blijven voor de façade van het koningschap. Maar bij Máxima schuurt het net even wat meer met het zorgvuldig opgebouwde beeld dat we normaal van haar zien. Die twee werelden – de spontane en de statige – lijken soms moeilijk te verenigen. En dat brengt een vraag met zich mee: hoe dichtbij willen we eigenlijk dat royals komen?
De mediacode probeert die balans te bewaren. Onder meer om de grenzen aan te geven van wat privé is en wat niet. Zodat er naast het publieke ambt ook ruimte blijft voor het persoonlijke. De foto’s van Máxima hangend over de reling van het schip van Valentino werden vanwege de mediacode dan ook niet gepubliceerd. Maar van koninklijke waardigheid bleef daar ook weinig over, als je het mij vraagt. Met zulke beelden verdwijnt langzaam de magie. Misschien zit de kunst juist in de dosering. In weten wanneer je zichtbaar bent – en wanneer je dat bewust even niet bent. Zodat het spontane moment backstage niet het koninklijke overschaduwt, maar aanvult. En wij als publiek? Wij mogen soms ook even stilstaan bij de rol die we zelf spelen. Want we willen aan de ene kant een menselijke monarchie, maar verwachten tegelijk ook iets bovenaards.
Beeld: Instagram@ladiesofsoul
Deze column is gepubliceerd in Weekend nummer 16, nú in de winkel! Of lees ‘m online. Liever bestellen? Dat kan hier.
LEES OOK
Wat speelt er momenteel bij de royals? Je leest het elke week in de column van Royalty-verslaggever Rick Evers. Sinds 2010 volgt hij het koningshuis op de voet en is regelmatig te zien en te horen op de tv en de radio.
Uit andere media
