Wachten op Amalia
12/04/2025
Deze column is gepubliceerd in Weekend nummer 15
Het grootste deel van mijn werk als koningshuisverslaggever bestaat uit wachten. Soms worden we tijdens een staatsbezoek al uren van tevoren in een bus gestopt om de aankomst van koning Willem Alexander en koningin Máxima op het vliegveld in beeld te kunnen brengen. Gek is het dan om te realiseren dat het koningspaar zelf nog niet eens op Schiphol is ingestapt.
Het heeft mede te maken met allerlei veiligheidsprocedures, maar soms is het ook een kwestie van het zekere voor het onzekere nemen. Vaak worden we eerst van het kastje naar de muur gestuurd, worden alle spullen driedubbel gecheckt, door honden besnuffeld en soms zelfs elke camera en laptop daadwerkelijk uitgeprobeerd om maar zeker te weten of het niet een als fototoestel vermomde bom is. Ook bij momenten in Nederland is het soms urenlang wachten voor de komst van een van de Oranjes. En dan maar hopen dat het uit eindelijk het wachten waard is. Maar het tripje van prinses Amalia naar Madrid, om een tulpentuin officieel te openen door het onthullen van een plaquette, dat spande misschien wel de kroon.
Pas een week vooraf maakte de RVD aan ons als media bekend dat de grote dag zou gaan aanbreken. En omdat het toch de allereerste buitenlandse reis is die Amalia in haar eentje aflegde, een dag voor in de geschiedenisboeken, willen daar veel verslaggevers, cameramensen en fotografen bij zijn. Het klinkt bizar, maar deze beelden zullen misschien wel tot aan haar uitvaart uit het archief worden gehaald.
Onder alle collega’s heerste wel wat verwarring. Waarom moest dit zó kort vooraf worden bekend gemaakt? Niet dat het aan flexibiliteit ontbreekt. Maar wie weleens een reisje boekt, weet: hoe langer van tevoren je kunt boe ken, hoe goedkoper. De hotelprijzen en de tarieven voor vliegtickets rijzen de pan uit, hoe dichterbij de datum. De laatste tickets, de laatste kamers, die worden het duurst betaald. Zou het zo zijn dat Amalia pas een week vooraf van haar rector hoorde dat ze een dagje vrij mocht nemen? Of bleek toen pas dat de burgemeester even vrij kon nemen? Het echte antwoord zullen we waarschijnlijk nooit te weten komen.
Ik besloot een goedkoper ticket te nemen en in alle vroegte een dag eerder al af te reizen, om zo alsnog goedkoper uit te zijn dan op de dag zelf. Zo had ik nog een dagje vrij in de prachtige stad. Amalia had dat niet, dit keer. Tussen het moment dat Amalia uitstapte op het plein voor het Madrileense paleis van koning Felipe én het moment dat ze de auto instapte nadat ik haar nog vroeg over haar tijd in Madrid, zaten krap elf minuten. Ik kan me in mijn vijftien jaar als koningshuisverslaggever niet heugen dat een bezoek zo kort is geweest. Laten we hopen dat het niet een nieuwe standaard wordt.
De staatsbezoeken van koning Willem-Alexander en koningin Máxima hebben vaak al zo’n enorm tempo, dat er voor ons als media te weinig tijd is om er daadwerkelijk goed verslag van te kunnen doen. Juliana ging soms weken op staatsbezoek, bij Beatrix werd het vaak niet langer dan drie, vier dagen en bij Willem-Alexander is een staatsbezoek van anderhalve dag tegenwoordig niet ongewoon. Maar ik zal verder niet klagen, terwijl ik deze column typ vanuit zonnig Madrid. “Heel fijn, met dat lekkere weer”, vertelde Amalia me nog net voor ze de auto instapte, op weg naar Nederland. Het studentenleven in Amsterdam is voorlopig nog haar grootste prioriteit. Dat leven als prinses, dat komt wel. Neem de tijd, Amalia.
Deze column is gepubliceerd in Weekend nummer 15, nú in de winkel! Of lees ‘m online. Liever bestellen? Dat kan hier.
LEES OOK
Wat speelt er momenteel bij de royals? Je leest het elke week in de column van Royalty-verslaggever Rick Evers. Sinds 2010 volgt hij het koningshuis op de voet en is regelmatig te zien en te horen op de tv en de radio.
Uit andere media
