Column Bart Ettekoven

23/07/2014

Op vakantie in Spanje kreeg ik de eerste sms binnen: 'Vliegtuig uit Amsterdam neergestort, kijk snel op internet.’ Na op mijn strandbedje ook de volgende berichten te hebben gelezen toch maar vlug naar mijn hotel gesneld om CNN aan te zetten. Misselijk werd ik, en misselijk ben ik eigenlijk nog steeds. Wát een drama en wat vreselijk oneerlijk allemaal.

Ik ken niemand persoonlijk en toch raakt het mij tot in het diepst van mijn ziel. Misschien omdat mijn vriend voor zijn beroep vliegt en wij daardoor veel vrienden en vriendinnen hebben die dagelijks in de lucht hangen. Dan komt zoiets onwerkelijks ineens wel erg dichtbij.  Natuurlijk kunnen er met een vliegtuig altijd dingen misgaan, maar moedwillig door een raket uit de lucht geschoten? Daar had toch niemand rekening mee gehouden!

Maar nogmaals, ik kende niemand aan boord en ik ben er al dagen mee bezig. Laat staan hoe het is voor de mensen die wél een dierbare aan boord hadden. De opa’s en oma’s die hun kinderen en kleinkinderen in één klap kwijt zijn. Weer word ik misselijk.  Ineens is al het andere nieuws totaal onbelangrijk. Gordon die zich verstapt en last heeft van zijn knie. Ja, en? Peter Jan Rens die uit elkaar gaat of toch niet met zijn vriendin. Het kan mij niet schelen, ze doen maar! In het licht van de aanslag op MH17 is eigenlijk al het andere totaal onbelangrijk. Toch verschijnt er deze week een Weekend. Want we kunnen ook niet zeggen: ‘Vanwege de ramp verschijnen we deze week even niet, graag tot volgende week.’ Dus zijn ook wij ’gewoon’ weer aan de slag gegaan en hebben er iets moois van gemaakt. Misschien ook wel fijn om tussen al het vreselijke nieuws over vlucht MH17 éven iets anders en luchtigs te lezen. Gewoon om uw zinnen te verzetten en er een moment niet aan te denken. Al zal dat lastig gaan dezer dagen…

Bart Ettekoven