Column Marc van der Linden
18/04/2014
Momenteel zijn 44 landen een monarchie. Sommige daarvan delen hun staatshoofd met andere landen, zoals koningin Elizabeth die koningin van het Verenigd Koninkrijk en 15 andere landen is. Willem-Alexander is koning van Nederland en nog drie andere landjes: Aruba, Curaçao en Sint Maarten. Als we het over monarchieën hebben dan denken we meestal alleen aan de koninkrijken in Europa. Maar buiten ons werelddeel zijn er natuurlijk nog vele landen met een erfelijk staatshoofd.
De meeste Arabische staten worden nog geregeerd door families. Daar is het niet altijd het oudste kind dat de vader opvolgt. Opvolging kan ook door broers of neven gebeuren. En vrouwen zijn helemaal uitgesloten. In Azië gaat het weer anders. In Cambodja wees de vroegere koning Sihanoek de oudste zoon uit zijn tweede huwelijk aan als zijn opvolger. En in Maleisië wordt er uit een selectie van sultans eens in de vijf jaar een nieuwe koning gekozen. Voor mij, als royalty-journalist, zijn al die verschillen reuze interessant. Maar misschien haalt u er de schouders over op. Wat ik ook steeds meer zie is dat er eigenlijk maar één monarchie is die er wereldwijd echt toe doet. Dat klinkt misschien onaardig ten opzichte van al die andere koningen, koninginnen, prinsen en prinsessen uit andere landen, maar het blijkt dezer dagen eens te meer als we zien hoeveel aandacht het bezoek van William en Kate aan Australië en Nieuw-Zeeland oplevert. Het bezoek is wereldnieuws en overal waar de Hertog en Hertogin van Cambridge komen staat er een leger journalisten, fotografen en cameramensen klaar om het bezoek te verslaan. Geen enkele andere koninklijke familie krijgt bij een reis zoveel aandacht. Wereldwijd is er dan ook bijzonder veel interesse voor deze familie en dat zal voorlopig niet veranderen. En ook de koningshuizen onderling houden de Britse collega’s goed in de gaten. Bijna alle vorstenhuizen zorgen ervoor dat de banden met de Windsors zeer goed blijven. De Oranjes hebben het wat dat betreft weleens moeilijk gehad. Koningin Victoria was zeer gesteld op koningin Wilhelmina, die ze in veel opzichten op haar vond lijken. Maar de zoon en opvolger van Victoria verbrak zo’n beetje alle banden met de Oranjes toen Wilhelmina in de Boerenoorlog in Zuid-Afrika de kant koos van de aan de Nederlanders verwante Boeren. Toen Nederland na de Eerste Wereldoorlog ook nog eens onderdak bood aan de gevluchte Duitse keizer Wilhelm II, had Wilhelmina het helemaal verbruid. Jarenlang werden de Oranjes daarna door de Britse royals genegeerd en pas in de jaren dertig werden de verhoudingen weer een beetje genormaliseerd. En dat was maar goed ook, want toen Wilhelmina, Juliana en Bernhard in de meidagen van 1940 uit Nederland vluchtten gingen ze naar Engeland. Daar werden ze warm welkom geheten door koning George VI en koningin Elizabeth, de ouders van de huidige koningin Elizabeth. Wilhelmina woonde zelfs enige maanden in Buckingham Palace, waar ook haar kleindochter prinses Irene werd gedoopt. Sindsdien zijn de banden weer bijzonder goed.