Column Patty Brard

27/12/2017

We zijn de feestdagen van 2017 nog aan het afwerken en toch zijn we ook alweer druk met het eerste grote feest van het nieuwe jaar, namelijk het carnaval, dat op 11 februari begint. Nooit had ik kunnen bedenken dat ik zo meegetrokken zou worden in dit volksfeest, maar sinds ik een paar jaar geleden een Nederlandstalig album maakte met Emile Hartkamp ben ik eigenlijk als vanzelfsprekend in het Nederlandse feestcircuit beland.

Nou stonden we vroeger met Luv’ ook vaak in dit circuit en ik heb me daar nooit voor geschaamd. Sterker nog, ik voelde me er meteen enorm in thuis. Ik weet nog goed dat José vroeger liever niet wilde werken met carnaval en Marga en ik haar altijd wilden overhalen toch voor de optredens te gaan en niet voor het feest in haar woonplaats Best in Brabant!

Tegenwoordig neem ik in een studio in Best mijn carnavalshits met Roy Donders op en elk jaar als we er zijn, moet ik daar weer even aan denken. Zo ook van de week, toen we daar opnames hadden voor ons nummer van 2018. Waar we vorig jaar nog de carnavalshit van het jaar scoorden met onze 20 cm lange worstenbroodjes, houden we het dit jaar wat algemener. Nu gaat het erom dat wij altijd de laatsten zijn die de kroeg zullen verlaten. ’We zullen de laatsten zijn, we zullen de laatsten zijn, ja we gaan van kroeg tot kroeg en we krijgen nooit genoeg…’

Een supergezellig liedje, waar geen woord aan gelogen is! Het is altijd weer een feest om met ons Royke te mogen werken. Zelden, maar dan ook echt zelden, heb ik iemand mogen ontmoeten die net als hij ALTIJD goede zin heeft. Vlak na het overlijden van zijn lieve oma had hij voor het eerst een vreselijke dip, maar dat is ook logisch als je in zo’n hechte familie nog nooit iemand verloren hebt. God, wat was het menneke van slag.

Maar hij heeft zich inmiddels herpakt en zich in de lederhosen gehezen, om naast zijn Indische Heidi (ik dus) de boel weer helemaal op zijn kop te zetten. De clip is inmiddels ook opgenomen en wat hebben we nu alweer een lol gehad. In een feesttentje in een drassig weiland, met veel te veel mensen en met veels te veel bier en een frietkar ernaast. Omkleden kon in Budel bij de mensen van het lokale schoonmaakbedrijf thuis. Nederlandse showbizz ten top. En vraag me niet waarom, misschien juist omdat het allemaal zo normaal is, ik geniet er nu alweer met volle teugen van! We moeten alleen eerst nog even vasten voor we er in februari weer vol tegenaan gaan…