Column Patty Brard

25/06/2014

In augustus komt er weer een nieuwe serie Linda’s Zomerweek en ik ben een van de gasten. Het programma wordt goed voorbereid en lang van tevoren opgenomen; Linda houdt niet van half werk en ook niet van toevalligheden. En dat ligt waarschijnlijk aan de basis van haar grote succes.

Voor een voorgesprekje krijg je een van de vrouwen uit haar vaste team op visite. Antoinette heet die van mij: een kanjer van een wijf, in alle opzichten, die voor de Volkskrant schrijft, maar ook voor Voetbal International. Op haar is geen pijl te trekken, want de grote, stoere vrouw knuffelt tussendoor ook nog lieflijk met mijn hondjes en vertelt hoe ook zij met haar vierpoter in bed slaapt, ondanks de nieuwe man in haar leven. Ze vraagt heel direct, ze duwt en trekt met tact, maar schrijft niks op. Na tweeënhalf uur verlaat ze mijn huis. Fuck! Ik besef dat ik haar alles, maar dan ook alles verteld heb, zelfs over de gecompliceerde, verstoorde relaties binnen onze familie. Ik maak me dan ook zeer ongerust over het komende interview met Linda. Bovendien zit ik in het programma met Waldemar Torenstra en heb ik een akkefietje gehad met zijn vrouw Sophie Hilbrand toen zij een meer dan eenzijdig verhaal met mijn dochter maakte voor het programma Je Zal Het Maar Zijn. Daar heb ik me nog steeds niet overheen gezet. Waldemar blijkt in het gesprek een van de leukste mannen uit de Nederlandse showbizz te zijn die ik ooit ontmoet heb, warm en intelligent. Er blijkt een grotere synergie tussen ons dan we hadden kunnen bedenken. Antoinette blijkt niets, maar dan ook niets vergeten te zijn te melden aan Linda. En Linda? Linda is er blij mee, durft ons alles te vragen en gaat heel chic met alle vooraf ontlokte informatie om. Ze is kritisch, maar duidelijk begaan met hoe haar gasten uit dit interview komen. Het is me in een klap duidelijk geworden: er is echt maar een vrouw die zich de Oprah Winfrey van de Lage Landen mag noemen en dat is onze Linda! Klaar.