Column Patty Brard

22/06/2016

Best gek dat je als acteur gestudeerd hebt onder de bezielende leiding van de legendarische Ko van Dijk, dat je rollen vervuld hebt in Turks Fruit, Floris en Wat Zien Ik? en dat je dan beroemd bent om je rol als de baron van Neemweggen in Bassie En Adriaan, zoals Paul van Gorcum. Paul, inmiddels 82 jaar, komt ten val en bij een noodzakelijk onderzoek blijkt hij ook nog eens prostaatkanker te hebben.

Inmiddels is de kanker uitgezaaid en vecht hij ook tegen botkanker. Nu is Paul al 60 jaar getrouwd met zijn Lenie. In afwachting van het effect van de laatste chemokuur nemen zij van de week een heftig besluit, mocht de kuur niet zijn aangeslagen. ’Als jij gaat, dan ga ik ook’, zegt Lenie vastbesloten. Zij besluiten bij slecht nieuws hun dagelijkse borreltje in de erker met elkaar te nemen en dan gezamenlijk uit het leven te stappen. Dit verhaal laat mij al de hele week niet los. Aan de ene kant klinkt het zo romantisch, aan de andere kant maakt het me vreselijk verdrietig. Paul en Lenie hebben een dochter die in Amerika woont en een zoon die ervoor gekozen heeft het contact met hen te verbreken. Die hebben ze al tien jaar niet meer gezien. Het idee dat een van beiden alleen achterblijft, is voor zowel Paul als Lenie dus geen optie. Nou is alleen achterblijven na zestig jaar huwelijk natuurlijk nooit fijn, maar besluiten er met zijn tweeën gelijktijdig uit te stappen, terwijl een van de twee nog een paar jaar meekan, is toch wel het andere uiterste. Sinds een Belgisch echtpaar openlijk koos voor gezamenlijke euthanasie, terwijl de man terminaal was en de vrouw misschien nog best een paar jaar mee kon, is het taboe min of meer doorbroken. Er werd nooit eerder over gezamenlijke euthanasie gesproken, hoewel het aantal zelfmoorden bij ’alleen-achterblijvers’ blijft stijgen. In België gaat het om 80 op de 100.000 inwoners. Ik vind het moeilijk. Is dit ethisch verantwoord of moeten we de zoon van Paul en Lenie bij zijn lurven grijpen? Dat kan natuurlijk niet, want de goede man is 52 en maakt zijn eigen keuzes. Maar toch, daar heb je toch ook kinderen voor? Ik ben er al de hele week door van slag, misschien ook omdat ik constant nadenk over wat ik zou doen. Misschien moet Lenie wel naar Amerika……