Column Patty Brard
02/11/2016
Het is geen geheim dat ik de familie Hazes een warm hart toedraag. De oude Dré en ik waren al gabbers en ik ben altijd van Rachel en haar kinderen blijven houden. Ik weet nog goed dat kleine Dré en zijn zus Rox op ons huwelijk optraden en dat hij Antoine welkom heette in de familie. Hij kreeg toen bijna verkering met zijn Monique en inmiddels zijn zij de trotse ouders van André Hazes de derde.
Dat elk huisje zijn kruisje heeft, is een ding dat buiten kijf staat. Zo kent ook de familie Hazes zijn problemen en is er sinds de verkering tussen Monique en André jr. geen contact meer met Rachel en Rox. Pijnlijk, maar als er dan ook nog een lief onschuldig mannetje op de wereld komt, maakt dat het natuurlijk nog erger voor alle partijen. Waar André vroeger met regelmaat bij ons over de vloer kwam, heb ik hem sinds zijn verkering met Monique nooit meer gezien. Jammer, want ik hou van hem zoals ik van Rox hou. Ik heb hem weleens gevraagd of ik niet wat kon betekenen qua bemiddeling, maar dat was volgens hem niet het juiste moment. Wat het moment dan zou kunnen zijn, blijft een mysterie. Wat ik wel weet, is dat hoe meer tijd er verstrijkt in een familieruzie, hoe groter de afstand en hoe moeilijker het ooit weer tot een hereniging zal komen. Het doet mij veel verdriet te zien dat onvergetelijke momenten zoals de geboorte van André de derde niet gezamenlijk gevierd kunnen worden. Wat mij ook zo’n pijn doet, is dat mensen maar blijven denken dat Rachel de keiharde op geld beluste weduwe is, zonder enig gevoel! Ik heb van de week een kop koffie bij haar gedronken en zag een trieste moeder, die tot op het bot geraakt is door de situatie, maar ook niet met zich laat sollen.
Terwijl Dré laatst in een dankwoord bij de Buma Awards zei: ’Normaal bedank je je moeder, maar die sla ik effe over….’ Waarom? En waarom is je moeder de eerste die bij je opkomt? Monique die op Instagram zet: ’Papa worden zonder dat je eigen ouders daar deel van uitmaken, is niet niks!’
Er is ruzie, maar als iedereen ervoor kiest zijn eigen leven te leiden, heb het dan ook niet meer over elkaar in de pers of op social media. Rachel wil zich (nog) niet verdedigen, tot die tijd breek ik een lans voor haar. Ze is een goede moeder en een lieve vriendin, die dit allemaal niet verdiend heeft.