Column Patty Brard

31/10/2018

Ik denk dat de gemiddelde televisiekijker het niet eens door heeft, maar voor een presentator zijn kijkcijfers écht hun beste vriend of ergste vijand. En niet alleen bij de commerciële omroepen, ook de publieke worden tegenwoordig niet alleen op inhoud afgerekend. Als er te weinig mensen kijken, wordt daar geroepen dat er geen interesse is in de onderwerpen die je van ’onze belastingcenten’ belicht. Toen ik besloot het rustiger aan te gaan doen door te resideren op Ibiza en af en toe nog een krent uit de pap van het Nederlandse televisieland te pikken, kwam dat voornamelijk voort uit de druk die televisie met zich meebrengt. De druk van wanhopige directies, die zich focussen op jonger publiek en dat alleen maar denken te bereiken middels jonge blonde presentatoren en de inhoud van een programma op de tweede plaats zetten. En de druk van de kijkcijfers. Tussen die twee aspecten van televisie is het bijna niet meer mogelijk je relaxed op de essentie van het televisiemaken te concentreren. Gelukkig begint het inmiddels wel duidelijker te worden dat de jongere kijker niet met jongere presentatoren naar de tv gelokt wordt, maar gewoon lekker op hun smartphone of iPad aan uitgesteld kijken doen, áls ze überhaupt nog tv kijken.

Dat het televisiekijkend publiek ouder wordt, is voor sommige tv-makers een zegen. Kijk hoe goed Omroep MAX het bijvoorbeeld doet. En hoe blij en trots was ik met de eerste kijkcijfers van het nieuwe vierdelige programma dat ik met Diederik Jekel samen voor de NPO maakte, Brard & Jekel: Vetgelukkig?!. Overgewicht blijkt een onderwerp dat erg leeft in onze samenleving. Uit de reacties op de goede kijkcijfers blijkt wel dat men met argusogen naar de cijfers heeft gekeken die Brard op haar oude dag nog zou gaan halen. Maar liefst 57 procent boven het gemiddelde van de zender scoorden we. Mediacourant kopte: ’Brard scoort ver boven gemiddelde op NPO3!’ Alsof Diederik er niet bij was geweest en alsof er niet een heel gedegen team minimaal zo hard voor dit succes had gewerkt als wij! Daaruit blijkt maar weer: je bent zo goed of zo slecht als je laatste show. Daarom heb ik ook zo’n vreselijk medelijden met Twan Huys. Waarom wordt die man in hemelsnaam op persoonlijke titel zo afgerekend op de povere kijkcijfers van het programma? Ja, misschien hadden ze Late Night inderdaad wel beter moeten formatteren vanaf het begin, net als DWDD of Pauw, maar dat maakt die man toch niet ineens een empathieloos leeghoofd? En als het programma vóór Late Night beter scoort dan andere dagen, zoals afgelopen vrijdag de finale van The Talent Project, horen we iemand dan óók zeggen dat dat helpt bij het scoren voor Twan? Nee hoor, ik zie zelfs nergens terug dat hij op vrijdag wél in de kijkcijfertop-25 stond! Wat een negativiteit brengen die cijfers toch met zich mee. Deze week voelde ik voor het eerst die druk weer en besefte dat dat zoveel plezier uit het televisiemaken haalt. Voor mij begint nu Het Perfecte Plaatje en daarna Hotter Than My Daughter. In hemelsnaam, ik hoop dat jullie kijken!