Column Patty Brard
14/11/2018
Er komt binnenkort een heel leuk nieuw programma op SBS, waarin kinderen een bekend iemand het hemd van het lijf mogen vragen. Wanneer heb je voor het laatst gehuild? Denk je dat president Trump een aardige man is? Ben je trouw aan je vrouw? De BN’ers die meedoen hebben bijna elke dag wel met journalisten te maken en zijn wel wat gewend. Maar in Saved By The Bell staan ze voor een klas met twintig nieuwsgierige kinderen die echt àlles van ze willen weten en ook àlles durven vragen.
Bij toeval zag ik een klein stukje van een van de uitzendingen waarin de BN’er in kwestie, die een goede vriend van mij is (ik mag nog geen namen noemen) geconfronteerd werd met een foto van mij. Wie deze Chinese mevrouw met die spleetogen in hemelsnaam was, luidde de vraag. Dat zette mij aan het denken. Ik knijp inderdaad een beetje met mijn ogen, en als ik relaxed ben hangen ze inderdaad. Toen schoof ik aan in De Wereld Draait Door. Ik zag er prachtig uit, al zeg ik het zelf: mooie zwarte jurk van Fred van Leer’s collectie voor Shoeby (maat 36), simpele maar chique laarzen, haar in de krul. Bij het terugkijken van de uitzending, schrok ik me een hoedje. Want hoe beeldig ik me ook had gevoeld, ik zag op tv niet dat ik een Chinese mevrouw met spleetogen was, ik zag een slanke Indonesische vrouw met rolgordijnen voor haar ogen! Nou was het licht niet optimaal, maar ik zag niet eens meer dat ik ogen had in de relaxstand. Ik heb diezelfde nacht nog in paniek mijn dokter Hayri Hortoglu van de Amstelzijde Kliniek gebeld of ik de volgende dag even langs mocht komen voor een spuitje botox om mijn ogen wat te liften. Dat mocht, maar groot was de desillusie toen hij mij tijdens dat consult meldde dat ik door het afvallen het vet bij mijn ogen ook was kwijt geraakt en dat daardoor te veel leeg vel boven mijn ogen was ontstaan. Dat was met een spuitje botox niet meer te verhelpen, er moest gesneden worden. Tijd voor de onvermijdelijke ooglidcorrectie. Die schijn je maar één keer goed te kunnen doen in je leven en ik had hem dus steeds uitgesteld, maar nu was er geen ontkomen meer aan. Nou wil het geval dat ik zelden zo’n volle agenda als nu heb gehad, dus een operatie was eigenlijk niet in te plannen. Maar eigenwijs als ik ben, had ik hem afgelopen week op maandag toch gewoon in de agenda gezet, terwijl ik zondag alweer moest draaien. Best kort, zes dagen om te herstellen van een ooglidcorrectie! Nou scheelt het dat ik al bijna een jaar niet meer drink, want dan word je niet zo blauw. Maar je zwelt wel op! Hulde aan mijn lieve vriendinnen van Zotos Beauty die mij twee dagen achter elkaar met lymfedrainagemassages en zuurstofmaskers weer draaiklaar hebben weten te masseren. Ze zijn zelfs op zondag voor mij open gegaan en hebben me gemasseerd tot er een basis was waarop mijn visagiste Conny van der Kroon weer kon werken. Een oplettende kijker zal misschien nog wat zwelling zien als de betreffende uitzending op de buis is, maar dank aan mijn team, die hun ongeduldige cliënte in no time tussendoor weer een open blik gaf. Mijn dank is groot!