Column Patty Brard

14/10/2015

Toen Irene Moors het voor gezien hield met Life 4 You op de zondag, was iedereen natuurlijk heel erg benieuwd wie haar plek zou innemen in het nieuwe zondagmiddagprogramma dat Carlo kort daarop aankondigde. Hij besloot Irene niet door een vast gezicht te vervangen, maar elke keer een andere dame aan zijn zijde te nemen. Carlo’s TV Café, zoals het programma heet, werd vanaf de eerste aflevering volop besproken op social media en bijna alle reacties waren positief.

Toegegeven, het is een beetje van alles van alle programma’s die hij tot nu toe maakte, van TV Kantine tot Life 4 You, met daartussendoor veel (goede) zang begeleid door een topband, maar het programma klopt en ik heb dan ook genoten. Het is actueel, de vaart zit er behoorlijk in, er gebeurt veel, soms zelfs veel tegelijk, en natuurlijk zijn de imitaties van Carlo weergaloos goed. Het decor is warm en overzichtelijk, heerlijk dat het publiek op een tribune zit, dat levert tenminste niet zo’n plat publiekshot op, en de half-Italiaanse kokkin is een creatieve lust voor het oog, die zonder schroom chocola met stoofvlees combineert. De receptioniste van RTL, die in het programma ineens tot sexy cocktailwaitress is gebombardeerd, is een leuk idee, maar alleen als je haar kent. Als je haar nog nooit bij RTL achter de receptiebalie hebt zien zitten, denk je als kijker waarschijnlijk alleen maar: wie is dit? 

Fantastisch is natuurlijk Carlo’s ma, die liever de keuken uitsopt dan een lachcursus volgt, constant niets wil, maar toch alles doet wat zoonlief haar opdraagt. Briljant! Carlo is een beetje de Nederlandse Jimmy Fallon, die wat mij betreft nog wel meer onzin met zijn gasten mag uithalen. Kijk eens naar de Jimmy Fallon-optredens op YouTube met Justin Timberlake of de karaokestukjes met Ariana Grande. Dat wil ik Carlo met Glennis Grace ook wel zien doen. De basis van het TV Café is dus super, hoewel ik aan één ding nooit zal wennen: elke week een andere medepresentatrice.  Het gemis van onze lieve Irene is ondanks de professionaliteit van haar vervangers erg groot. Irene’s onhandigheid, haar bijna lompheid, haar eerlijkheid, haar Hollandse zondagmiddaggevoel, die combinatie met de professionele Carlo was uniek. Irene, waar ben je nou? Ik mis je zo!