Patty’s column

21/10/2015

Het zal niemand ontgaan zijn: Patricia heeft een nieuwe vriend. Hij heet Maurice, is automonteur en 40 jaar jonger dan onze Patries. Of ze hem even mocht komen voorstellen. Uiteraard, ik ben wel nieuwsgierig naar het menneke waar al zoveel over gezegd is, en ik wilde het weleens allemaal uit hun eigen mond horen. Verder maakt het mij niet uit dat je vader in de porno zit, je stiefmoeder in haar nakie loopt en je moeder zich kapot schaamt. Als zij gelukkig zijn, wie ben ik dan om wat over de randverschijnselen te zeggen?

Ze hebben elkaar ontmoet op een dancefeest, Patries had een pornorood strak jurkje aan en zat op het vipdeck. Maurice is naar haar blijven staren tot hij haar aandacht kreeg, is toen een sigaretje met haar gaan roken, maar werd niet mee gevraagd naar het vipgedeelte. Hij heeft haar tenslotte opgewacht bij de auto en haar telefoonnummer gevraagd. Patricia speelde ’hard to get’ en antwoordde: ’Ja dat wil heel Nederland wel!’ Uiteindelijk toch gegeven en afgesproken. Ze ogen gelukkig. Maurice blijkt een jongen die zich makkelijk aanpast, lekker meelacht en in allerlei accenten mensen nadoet. Intussen duwt hij drie borden zuurkool met worst en draadjesvlees naar binnen. Patricia met Rotterdams accent: ’Hij ken zo lekker eten joh, ik smeer elke dag acht broodjes voor hem voor op zijn werk. We staan elke dag om 6 uur, half 7 op en om 7 uur ’s avonds wacht ik weer met smart op hem, dan heb ik hem zo gemist!’ Patricia en Maurice hebben maling aan zijn moeder. ’Mama wordt nu en publiek geconfronteerd met het reilen en zeilen van mijn vader en stiefmoeder en daar wordt zij als eigenaresse van een chique modezaak niet blij van.’ Ze hopen dat ma op den duur inziet dat zij het geluk bij elkaar gevonden hebben. En daar hoop ik ook op, want Patricia ziet in Maurice haar ultieme prins op het witte paard en wil dolgraag, en nou komt ie, nog 1 keer trouwen! Met alles erop en eraan. Hij heeft haar nog niet gevraagd, maar dat kan niet lang meer uitblijven. Morgen gaan ze naar de ouders van Patricia: ’We moeten naar huis schat,  want morgen gaan we naar oma.’ Ik kan het niet laten: ’Maar hij woont toch al bij OMA?’ Ze kunnen er hartelijk om lachen. Moet hier niet gauw een reallifesoap van gemaakt worden? Wat een heerlijk verhaal!