Bram Biesterveld getroffen door beroerte

18/11/2021

Bram Biesterveld, de acteur die landelijke bekendheid kreeg door zijn rol als kindervriend Pommetje Horlepiep, is op 83-jarige leeftijd in de auto getroffen door een beroerte. Biesterveld is volgens zijn dochter Carina aan de beterende hand.

‘Pommetje’ werd onderweg naar een avondje voetbal met zijn kleinzoon onwel, maar kan alles gelukkig nog navertellen. ‘Zijn rechterhand is nog gevoelloos en praten gaat moeizaam. Hij is wat warrig, alsof hij steeds niet op een woord kan komen, en af en toe is hij ook nog wel onverstaanbaar, vertelt Carina, die naast haar vader zat toen het incident plaatsvond, aan De Telegraaf.

Ze vervolgt: ‘Hij begon te praten over een liedje op de radio en gooide ineens allerlei dingen door elkaar. Toen ik vroeg waar hij het nu eigenlijk over had, volgde er iets onverstaanbaars. Daarna werd hij zelfs compleet stil. Ik keek naar rechts en zag zijn gezichtsuitdrukking veranderen. De manier waarop hij zat, was ook erg onnatuurlijk. Ik realiseerde me meteen dat het foute boel was, want zo had ik hem nog nooit gezien. Mijn oudste zoon, die op de achterbank zat, probeerde hem nog iets te drinken te geven, maar er kwam niets meer uit. Daarop heb ik direct rechtsomkeert gemaakt en zijn we naar het ziekenhuis gereden.’

Ziekenhuis

Bram Biesterveld ligt nog steeds in het ziekenhuis, waar hij afgelopen dinsdag zijn 83e verjaardag ‘vierde’, zonder zich daar echt bewust van te zijn. Zijn ongeval kwam als een schok voor Carina en haar zoon. ‘Ik spreek namens ons allebei als ik zeg dat het heel hard binnen kwam. Mijn vader is een gezonde man die trouw zijn medicijnen inneemt en twee keer per week sport bij de fysio. Hij kan daardoor met gemak de negentig halen, dat hebben we tenminste altijd gedacht en zoiets als dit is dan wel het laatste waar je rekening mee houdt. Eenmaal in het ziekenhuis vonden er meteen scans plaats. Een tia was het niet, het was erger. Papa blijft last houden van tintelingen en verminderde spraak.’

Bram zelf, als hij even aan de telefoon komt: ‘Van het moment in de auto herinner ik me maar een paar flarden. Het feit dat de klachten blijven terugkomen, maakt me een beetje angstig en dat op bed liggen zelfs een beetje machteloos. Maar ik zet door, ik wil nog wel even mee! Ik houd de moed erin en met de hulp van de lieve zusters en broeders hier hoop ik er snel weer bovenop te zijn.’