Jacques d’Ancona sloeg Beter Laat Dan Nooit af: ‘Ik ben een risico voor de groep’

12/09/2023

Dit interview is gepubliceerd in Weekend nummer 34

Henny Huisman is te zien in Beter Laat Dan Nooit. Het had weinig gescheeld of zijn beste vriend Jacques d’Ancona was zijn reispartner geweest. Jacques: “Ik heb besloten het niet te doen. Stel je voor dat ik omval of in het ziekenhuis word opgenomen? Ik ben tenslotte 85, dus een risico voor de ploeg.”

Door Emelie van Kaam

Je wordt op 15 september een jaartje ouder. Wat doet dat met je? 

JACQUES D’ANCONA: “Mensen zeggen altijd tegen mij: ’Bent u er nog steeds?’ Hoezo nóg steeds? Ik wil ouder worden ontkennen. Ik doe dan altijd alsof ik nog 65 ben, in plaats van 85. Ik ben een man die vandaag en in de naaste toekomst leeft. Dat betekent dat ik interviews doe, presentaties en inleidingen voor publiek, voorstellingen zie, gastheer ben in de directielounge van FC Groningen en af en toe afspreek met dierbare vrienden uit het verleden die in het heden gebleven zijn. Het verleden heeft altijd een binding met het heden.” 

Ben je zo druk omdat tijd belangrijk voor je is? 

“Ik ben erg bezig omdat het mij ongelooflijk boeit. Druk zijn is goed, je moet je bezig blijven houden met dingen. Ik ben al helemaal niet van de geraniums, ik moet er niet aan denken dat ik daarachter zou gaan zitten. Ik zou het moeilijk vinden als het allemaal niet meer zou kunnen. Want mijn geest is actief, ik kan nog heel goede verhalen schrijven. Zelfs twintig jaar na mijn pensioen werk ik nog steeds bij het Dagblad van het Noorden. Het wonderlijke is dat daar niemand praat over leeftijd. Ik heb het gevoel dat ik gewoon doorga en daarmee bedoel ik ook ’gewoon’.” 

Vrees je voor parkinson en dementie op jouw leeftijd? 

“Jazeker, ik ben daar bang voor. Ik moet er niet aan denken. Mijn man Hans zegt: ’Als jou wat overkomt, ben ik bij je en blijf ik bij je. Je hoeft het huis niet uit. We hebben een riant huis zonder bovenverdieping en drempels, dus desnoods rol ik je – als dat zou moeten.’” 

Probeer je het op een bewuste manier tegen te gaan? 

“Ja, ik ga elke week naar de sportschool, dan fiets ik. Zijn ze daar jonger dan 30, dan kennen ze mij niet van de Soundmixshow van Henny Huisman, waarmee ik naam heb gemaakt. Ook heb ik een fysiotherapeut, die mij massages in de nek geeft, om het allemaal een beetje soepel te houden.” 

Henny doet mee aan een nieuw tv-seizoen van Beter Laat Dan Nooit. Had je ook mee willen gaan? 

“Ik ben gepolst, maar heb besloten het niet te doen. Want stel je voor: wat als ik omval, ziek word of in het ziekenhuis word opgenomen? Ik ben tenslotte wel 85. Dan ben je in Cambodja, Korea of Vietnam: dat zijn nou niet bepaald streken waar ik in het ziekenhuis zou willen liggen. Misschien zou ik het kunnen, ik voel me prima. Maar ik dacht: ik ben een risico voor de ploeg. Als ik uitval, wat dan? Moeten ze helemaal iemand uit Nederland laten overkomen, de beelden van mij wel of niet gebruiken? In verband met mijn verantwoordelijkheid voor de ploeg van veertien man, met vier oude mannen, vond ik dit het juiste. Iedereen is jonger dan ik. Edwin Rutten is de oudste, hij is 80, ik ben nog ouder. Ik had het schitterend gevonden om naar landen te gaan waar ik nooit kom. Maar ik vind dat ik voor hen het risico niet moet nemen, zo zit ik in elkaar.” 

Wat vond Henny van dat besluit? 

“Hij zei: ’Jij besluit om niet te gaan. Het programma heet Beter Laat Dan Nooit, dus voor jou Jacques, is het: beter nooit dan laat.’” 

Vond hij het jammer? 

“Jazeker, want wij zijn de allerbeste vrienden, al ruim 40 jaar. We hebben nog steeds regelmatig contact via e-mail en telefoon. Met verjaardagen sturen we elkaar bloemen. Bij alle beslissingen hebben we overleg en wisselen we ervaringen uit. Vergeet niet, ik heb hun kinderen geboren zien worden. En Henny is niet alleen inmiddels grootvader, ook over-grootvader. Kortom: we hebben die banden heel goed bijgehouden en die gaan niet stuk zolang we wat ons verstand betreft actief zijn en bezig blijven.” 

Henny is wel een stukje jonger. 

“Ja, dat scheelt op deze leeftijd. Ik heb natuurlijk wel ingeleverd qua energie en conditie, dus ik moet het af en toe wat rustiger aan doen. Als ik een voorstelling zie, ga ik na afloop naar de krant. Soms ben ik pas half vier ’s nachts weer thuis.” 

Vindt je partner Hans, die 30 jaar jonger is, het niet lastig dat er een verschil is qua energieniveau tussen jullie twee? 

“Nee, Hans behoedt en bewaakt mij. Hij is een geboren leider en een man met een heel groot hart. Er is geen sprake van dat hij het als een last beschouwt.” 

Is hij weleens bezig met jouw dood? 

“Nee, hij zegt altijd heel optimistisch, wat natuurlijk onzin is: ’Jij wordt wel 100.’ Dan zeg ik: ’Dat kan ik de maatschappij niet aandoen – iemand met zo’n kritische geest, helder verstand en de scherpte die ik in mij heb.” 

Welk cijfer geef je je leven? 

“Nu geef ik het een 8. Omdat ik op deze leeftijd nog zo veel kan doen, mag doen en wil doen – en dat ik dat ook nog goed doe… Dat klinkt buitengewoon ijdel, maar hoe ijdel is het om te ontkennen dat je ijdel bent?” 

Waarom is je leven dan geen 9 waard? 

“Omdat ik toch inlever. Ik heb minder conditie, loop minder snel. Als ik boodschappen doe, kom ik vermoeid thuis. Ik ga dat niet ontkennen. Ik ben wel een realist. Ik doe echt niet alsof ik 65 ben, dat is onzin. Ik ben me wel degelijk bewust van de sterfelijkheid.”

Beeld: NL Beeld

Dit interview is gepubliceerd in Weekend nummer 34. Dit nummer bestellen kan hier. Liever online lezen? Klik dan hier.