Joke Alberts over verlies Koos: ‘Ik heb nog steeds hele gesprekken met hem’
26/11/2019
Nederland verloor 28 september vorig jaar één van zijn bekendste volkszangers, Koos Alberts. Voor zijn vrouw Joke gaat het leven door, met vallen en opstaan. Aan Weekend vertelt de kranige weduwe hoe het nu, ruim één jaar later, met haar gaat.
Als Joke terugkijkt naar het afgelopen jaar, vindt ze dat het best snel is gegaan. Toch zag ze er als een berg tegenop. ‘Koos en ik zijn bijna 52 jaar dag en nacht samen geweest. We konden niet zonder elkaar. Als hij zonder mij in het land moest zijn voor werk, prakkiseerde hij er niet over om een hotel te nemen. Hij moest en zou terug naar huis. Als iemand dan ineens wegvalt, mag je geestelijk nog zo sterk zijn, daar heb je op zo’n moment niets aan. Daar moet je doorheen’, aldus Joke. Ze leeft bij de dag en loopt niet weg voor haar verdriet. ‘Maar ik ga me er ook niet in wentelen. Je moet er wel zelf iets van proberen te maken.’
Hoewel het over het algemeen redelijk goed gaat het Joke, zitten er natuurlijk ook veel moeilijke dagen tussen. ‘Ik heb het geluk dat ik een heel fijn gezin heb. Mijn kinderen en kleinkinderen zijn het afgelopen jaar echt een enorme steun voor mij geweest, nog steeds trouwens’, vertelt ze. Ondanks dat het verdriet wat aan het verminderen is, wordt het gemis almaar groter. ‘Als ik de deur uitga, heb ik bijvoorbeeld steeds het gevoel dat ik iets vergeet. Dan denk ik bij mezelf: ik heb mijn sleutels, portemonnee en telefoon, volgens mij heb ik alles. Uiteindelijk kom ik dan toch weer bij Koos uit. Koos is voor mij ook niet dood. Ik heb nog steeds hele gesprekken met hem. Ik zal nooit vertrekken zonder hem gedag te zeggen’, vertelt Joke. Voordat ze de deur uitgaat loopt ze altijd even naar het beeld van Koos dat in de hal staat, om te vertellen wat ze gaat doen. ‘Vervolgens geef ik hem een kus en zeg dat ik hem in mijn hart meeneem. Ik wrijf dan ook altijd even met de hand over mijn hart. Dat geeft me troost. En zodra ik weer thuis ben, herhaal ik dat ritueel en vertel hoe de dag is geweest. Zo blijven we toch met zijn tweetjes.’
