Column Patty Brard

31/03/2019

Scrollend door ruim zes jaar Weekendcolumns vind ik er eentje van jaren geleden, die ik in woede heb geschreven maar gelukkig uiteindelijk toch niet verstuurd heb. Ik voelde me behoorlijk aangevallen toen ik dat stukje schreef. Ik weet het nog goed, José Hoebee en haar man Will waren bij ons op Ibiza en Will had die avond met een slok op een klap op het grindpad gemaakt. De dag erop zou een Nederlandse fotograaf wat foto’s komen maken, maar die moest ik afzeggen omdat het voor Will geen optie was om oog in oog met een fotograaf te staan. Als gevolg daarvan werd ik met een telelens op mijn eigen terrein heel onvoordelig gefotografeerd en sierde die week de covers van enkele bladen met mijn toen te forse lijf. Woest was ik. Ik heb zelfs een paar dagen depressief onder mijn dekbed gelegen. Ik wilde het van me afschrijven en vertellen hoe het zat. Volkomen nutteloos, dus ik heb hem uiteindelijk niet verstuurd. Mijn columns werden sowieso met de jaren milder, ook omdat mij duidelijk werd dat die stukjes maar al te graag door andere media overgenomen werden. Muggen werden zo bij gebrek aan echt shownieuws tot olifanten gebombardeerd. Ik begrijp nu dat die reactiecolumns waarin je je gelijk probeert te halen veel meer onrust geven dan gezellige columns. Het is namelijk altijd je eigen olie dat je op het vuur gooit, met als gevolg dat de vlammen nog harder steken

Ik zie dat de laatste tijd net iets te veel. Sylvana Simons die terugbijt naar Wesley Sneijder omdat die iets over haar gezegd heeft. Wendy van Dijk die Angela de Jong op haar plek wil zetten omdat die stelde dat Wendy over haar houdbaarheidsdatum heen zou zijn. En dan het eeuwige gedoe om de opmerkingen van de heren van VI, die Manon Meijers onlangs uitmaakten voor het omgebouwde broertje van Guus Meeuwis. Lieve Manon, je hebt gelijk dat je iets wil terugzeggen, maar waarom reageer je überhaupt op dat stel?  Laat ze toch kletsen. We weten inmiddels wel waar het bij die mannen om gaat, namelijk om aandacht. Ook al heb je urenlang op je reactie gepuzzeld, verstuur hem voortaan niet. Ze verdienen je uitleg niet. SIRE startte onlangs de campagne #DOESLIEF. Met die campagne wil SIRE Nederland een spiegel voorhouden door voorbeelden van onaardig gedrag te laten zien. Je ziet toch aan die mannetjes dat ze al in geen jaren meer in de spiegel gekeken hebben? Alles maar roepen over iedereen, iedereen is dom en lelijk, behalve zij. Niet reageren is het beste wat je kunt doen. Als we dat nou met z’n allen bij deze afspreken, is dat nare trucje van ze zo uitgewerkt. Ik steun #DOESLIEF omdat ik het belangrijk vind om uit te dragen dat je je energie beter kunt inzetten voor mensen die écht verdienen om aardig tegen te zijn. Caissières, OV-personeel, je buren. Mensen bij wie je je zou moeten realiseren dat onaardig gedrag nergens voor nodig is. Je energie verdoen aan mensen die zo lelijk doen over anderen is echt zonde van je tijd. Met de #DOESLIEF-campagne hopen we dat mensen beseffen dat onaardig gedrag alleen maar kwetsend is. Zo spoort SIRE Nederland aan om elkaar aan te spreken op onaardig gedrag: Doe eens lief! Daarmee willen ze Nederland een beetje mooier te maken. Na ruim zes jaar neem ik met deze woorden afscheid van mijn trouwe Weekendlezers, omdat ik het inmiddels simpelweg te druk heb en ook graag nog wat tijd voor mezelf en mijn man overhoud. Een beetje meer tijd maken voor #DOESLIEF thuis. Ik heb jullie met heel veel liefde van raad voorzien in Lieve Patty en mijn columns ook weleens uit mijn geraakte hart geschreven. Heb jullie met een soort dagboek op de hoogte gehouden van mijn werk- en privé-avonturen. Het is nu tijd om verder te gaan. Dank je wel allemaal en vergeet het niet: #DOESLIEF!