Even over… Hugo Borst

30/08/2017

Met plezier volg ik de voetbalanalyses van Hugo Borst. En nu blijkt hij ook een hart van goud te hebben. Zijn moeder is dementerend en in 2015 kwam hij met een boek over haar: Ma. Een jaar later schreef hij met Carin Gaemers een brief naar staatssecretaris Martin van Rijn over de ondermaatse ouderenzorg in Nederland. Hieruit voort kwam het manifest Scherp op Ouderenzorg om de ouderenzorg te verbeteren. Het tweede boek van Hugo is inmiddels uit, Ach Moedertje, en Ma wordt bewerkt voor theater. Het is een verhaal van afscheid, herinneringen, angst en harde humor. Een verhaal dat verteld moet worden en daarom hier mijn verhaal. Mijn broer en ik mogen van mijn zus Debby niet bij onze moeder komen. Jaloezie, geld, wie zal het zeggen? Sterker nog, ze heeft besloten dat niemand bij mijn moeder op bezoek mag komen, alleen zij en haar gezin. En volgens ingewijden doet ze dat ook, één keer in de week.

Het begon allemaal een paar jaar geleden toen onze ouders dicht bij ons in Amsterdam wilden wonen. Antoine en ik hebben ze daarbij geholpen, financieel én bouwkundig. Dit zou hun laatste plek samen worden. Het liep anders, mijn vader kreeg een infarct en droeg de administratie aan zuslief over, die hem ervan overtuigde dat wij het niet goed voor ze geregeld hadden. Op zijn sterfdag heeft Debby met haar notaris mijn vader nog een verklaring laten tekenen dat hij en mama mijn broer Dennis, mij en onze partners nooit meer wilde zien. ’s Ochtends vroeg viel mijn vader en eind van de middag overleed hij. Best gek dat hij op zo’n dag een dergelijke verklaring heeft kunnen tekenen. Mama ontkent ooit wat getekend te hebben en geen notaris gezien te hebben die dag. En toch hebben we geen poot om op te staan en worden onze klachten in de wind geslagen. Ook mijn moeder lijdt aan dementie, net als mama Borst. Mijn zus heeft haar inmiddels laten isoleren. Als mijn moeder niet doet wat zij zegt, worden haar rekeningen bij verzorgingsinstituut Dekkersduin/Florence in Den Haag niet betaald, met alle consequenties van dien. Mama houdt van knuffelen en grapjes en gezelligheid en het verplegend personeel smokkelt visite naar binnen die haar stiekem filmpjes van mij laat zien. Daar is ze blij mee, prachtig vindt ze het contact. Ik ben radeloos en wilde dat Hugo eens naar deze situatie kon kijken…