Placeholder

Martine Sandifort dacht veel aan de dood

Martine Sandifort heeft in het verleden gespeeld met de gedachte om zelfmoord te plegen. Ze was depressief en liep zelfs langs een spoorlijn. 'Ik wilde niet per se dood, maar ik wilde ook niet leven.'

Sandifort, cabaretier en actrice, vertelt in het interview met de Volkskrant dat ze een bovengemiddelde fascinatie heeft voor de dood. ‘Gezellig hè’, zegt ze er met de nodige spot over. Over haar suïcidale gevoelens zegt ze: ‘Aan de ene kant dacht ik: nee, dat ga ik niet doen, aan de andere kant speelde ik wel met de gedachte. Heel eenzaam voelde ik me. Toen ik met de gedachte aan de dood speelde, maar het niet deed, kon ik mezelf daar ook weer voor op mijn kop geven: je durft niet eens.’

‘Toen Antonie Kamerling zelfmoord pleegde, volgde ik er alles over, op het obsessieve af’, vervolgt Martine. ‘Ik kon dan bijna jaloers zijn dat hij het wel had gedurfd.’

Het eenzame gevoel komt volgens de 48-jarige Sandifort waarschijnlijk voort uit aanleg en uit haar jeugd, waarin haar broertje – die na een ongeluk op 8-jarige leeftijd spastisch ontwaakte – de meeste aandacht kreeg. Ze heeft het ook uitgebreid over haar vader, met wie haar relatie nu ‘oké’ is, maar waar dingen ‘jammer en pijnlijk’ mee zijn geweest. Hij kreeg onlangs te horen dat zijn blaaskanker onbehandelbaar is. Sandifort heeft ‘de boosheid en de wrok gelukkig redelijk’ achter zich gelaten, vertelt ze.

Nu staat ze samen met Remko Vrijdag tot 29 mei in het theater met de show Voorlopig voor altijd, vanaf 27 september gaat deze in reprise.