Nicolette Kluijver had longkanker: ‘Ik heb de dood in de ogen gekeken’
17/05/2017
Nicolette Kluijver heeft voor de eerste en, als het aan haar ligt, laatste keer verteld over dat ze ziek is geweest. Dat deed ze in het programma Van Der Vorst Ziet Sterren. Daarin vertelt ze over de longkanker die ze had en dat ze de dood in de ogen heeft gekeken. 'Ik dacht, dit gaat me niet gebeuren, ik heb drie kleine kinderen.'
In het programma van Peter van der Vorst laat Nicolette weten dat ze longkanker had. Eind februari bracht ze naar buiten dat er een voorstadium van longkanker bij haar ontdekt was. 'Ik kreeg te horen dat het longkanker was, maar ik dacht dat ga ik niet naar buiten brengen. Mijn dochter moest niet op het schoolplein horen: je moeder gaat dood. Maar het was echt kanker, het was geen voorstadium.'
Nicolette heeft besloten nu een keer haar verhaal te vertellen. 'Het was zo'n heftige en emotionele periode. Iedere keer dat ik het vertel beleef ik het weer.' Hoe de kanker is ontdekt is in Nicolette haar eigen woorden 'heel gek gegaan'. 'Een half jaar geleden was ik aan het werk bij RTL Boulevard. Ik voelde een druk op mijn borst en het werd steeds erger. Ik ging naar het ziekenhuis en kreeg een CT scan. Ze zagen een vlek en zeiden dat ik longontsteking had. Ik kreeg antibiotica en daarna zou de vlek weg zijn.' Maar de vlek ging niet weg. 'Toen wist ik al dat het foute boel was.'
Daarna kreeg Nicolette een bronchoscopie. 'Daar kwam geen kanker uit. Ik heb een tuberculosetest gedaan, daar kwam uit dat ik tbc had. Dat heb ik nooit geloofd. Ik wist dat ik kanker had.'
Een half jaar lang keerde ze iedere keer terug en werd ze niet geloofd dat ze dacht dat het verkeerd was. Ze heeft via haar man Joost een afspraak gekregen in het VU Medisch Centrum. Joost regelde daar een second opinion voor haar. 'Daar dachten ze dat het geen kanker zou zijn, maar ik kon een punctie krijgen met veel risico's eraan.' Daaruit bleek dat ze longkanker had.
'Het was een soort opluchting. Ik zei het toch, zei ik ook tegen Joost. Ik was niet boos, ik wist dit', zegt ze over het moment nadat ze het slechte nieuws te horen kreeg. Voor de diagnose was gesteld, was Nicolette in haar hoofd al afscheid aan het nemen vertelt ze. 'Ik wist het was niet goed. Ik wist het. Ik was er al mee bezig dat ik ziek zou zijn en ik heb de dood in de ogen gekeken.' Maar doodgaan, dat was iets wat volgens haar echt niet ging gebeuren.
'Ze konden de tumor eruit snijden. Ze hebben mijn halve long geamputeerd.' Ze kan gelukkig in principe alles nog met maar anderhalve long. De operatie zou wel heel zwaar worden. 'Ik heb heel erg de kinderen gekust en geknuffeld en Joost gekust. Maar ik had zoveel vertrouwen in die chirurg. Ik wist dat dit goed zou komen.'
'De pijn was afschuwelijk. Ik kreeg klaplong op klaplong op klaplong.' De oude wordt Nicolette volgens haarzelf nooit meer. 'Ik weet nu hoe vergankelijk het leven is. Ik waardeer nu alles. Ik zal wel de rest van mijn leven bang zijn.' De presentatrice zegt dat ze nu schoon is, maar dat het altijd terug kan komen. Ze had ook niet langer moeten wachten. 'Het was kiele kiele, het was al naar buiten aan het eten', bekent ze. 'Ik was er net op tijd bij.'
Als de kinderen binnenkomen wordt het voor Peter en Nicolette allebei even moeilijk. 'Ik ben zo blij voor hen dat ik er nog ben.' Tijdens haar ziektebed hebben Nicolette en haar kinderen Hakuna Matata. 'Ik heb hen nooit laten merken hoe slecht het met me ging. Ik dacht: ik ga gewoon niet dood.'
Nicolette haar man Joost was bang om haar te verliezen, vertelt hij aan Peter. Hij heeft wel minder de angst dan zijn vrouw dat het terugkomt. 'Als je wordt behandeld op deze manier, gaan ze er echt vanuit dat het weg is.' Joost heeft zelf een medische achtergrond en is plastisch chirurg en heeft er alle vertrouwen in. Hij heeft een sabbatical genomen van drie maanden, zodat Nicolette naar Expeditie Robinson gaat. Samen met dochters Isabella en Ana-Sofia en zoon Jesse komt hij Nicolette ook opzoeken bij het programma. 'Joost is de liefste vader van de wereld', glundert de trotse Nicolette.