Tapijtpython takelt hand Freek Vonk toe

Freek Vonk heeft er weer een litteken bij. Tijdens opnames in Queensland in Australië werd de tv-bioloog in zijn hand gebeten door een tapijtpython. De bloederige foto's deelde hij vervolgens op sociale media.

‘Dat het filmen in de wildernis niet altijd zonder gevaar is weten we natuurlijk allang. En dat het niet altijd even goed gaat ook!, aldus Freek Vonk. ‘Ik zag deze drie meter lange tapijtpython over de weg kruipen hier in Queensland (Australië), en daarmee lopen ze helaas groot gevaar om overreden te worden door een auto.’

Freek besloot de slang een handje te helpen en naar de overkant te brengen maar het dier zette als ‘dank’ zijn vlijmscherpe tanden in zijn hand. ‘Woops! Met de python vastgebeten in mijn handrug en met zijn gespierde lijf om mijn arm gewikkeld liep ik vervolgens maar naar de overkant van de weg. Ik kon niks anders doen dan even vijf minuten wachten totdat de slang doorhad dat ik a) geen eten ben en b) ook geen bedreiging vorm.’

De slang wikkelde zich vervolgens los en trok zich terug. ‘Hij keek me nog even aan, en kroop toen rustig de bosjes in – aan de veilige kant van de weg welteverstaan. Slang blij, ik blij. En ach, wat is nou een littekentje meer of minder.’

Freek stond afgelopen week nog uitgebreid stil bij de veelbesproken haaienbeet die hij drie jaar geleden opliep.

 

Dit bericht bekijken op Instagram

 

Dat het filmen in de wildernis niet altijd zonder gevaar is weten we natuurlijk allang. En dat het niet altijd even goed gaat ook! 😆 Ik zag deze drie meter lange tapijtpython over de weg kruipen hier in Queensland (Australië), en daarmee lopen ze helaas groot gevaar om overreden te worden door een auto. Dus ik besloot ‘m een handje te helpen door hem naar de overkant te brengen, maar terwijl ik dat deed zag de slang zijn kans schoon en zette zijn grote bek met meer dan honderd grote vlijmscherpe en naar achter gerichte tanden in mijn hand. Woops! Met de python vastgebeten in mijn handrug en met zijn gespierde lijf om mijn arm gewikkeld liep ik vervolgens maar naar de overkant van de weg. Ik kon niks anders doen dan even vijf minuten wachten totdat de slang doorhad dat ik a) geen eten ben en b) ook geen bedreiging vorm. Daarna wikkelde hij zich los, trok langzaam zijn tanden los uit mijn vlees, keek me nog even aan, en kroop toen rustig de bosjes in – aan de veilige kant van de weg welteverstaan. Slang blij, ik blij. En ach, wat is nou een littekentje meer of minder 😂

Een bericht gedeeld door Prof. Dr. Freek Vonk (@freekvonk) op