Ter herinnering aan prinses Christina

23/08/2019

Kun je iemand aardig vinden die zelden aardig doet tegen jou? Ja, kan ik daarop antwoorden. Het gold voor prinses Christina. Ik had op de een of andere manier een zwak voor haar. Ook al vertoonde ze zelden tekenen van vriendelijkheid of zelfs maar hoffelijkheid. Dat laatste is niet conform de wijze waarop de Oranjes met de media omgaan, maar prinses Christina had misschien wel een beetje gelijk. Ze wilde het grootste gedeelte van haar leven géén prinses zijn en al helemaal geen relatie met de media hebben. Dat is haar goed recht natuurlijk.

Ze werd als prinses geboren, of ze nu wilde of niet. En daar had ze best heel goed afstand van kunnen houden. Het punt was echter wel dat ze het contact ook niet helemaal wilde verbreken. Bij de twee cd’s die ze maakte, zocht het pr-bureau dat de platenmaatschappij had ingeschakeld voor de release heel duidelijk contact met de media, waaronder ik. Met zeer veel voorbehoud werd gezegd: ’De prinses wil wel wat doen, maar wát is een beetje de vraag.’ Daar kun je als journalist niet zoveel mee. Sterker nog, het opent de deur naar veel misverstanden. Dat merkten ook de mensen die met haar te maken kregen als zangeres. Voor hen was ze gewoon een prinses in het contact: afstandelijk, hooghartig en dus niet aardig of zelfs maar hoffelijk. Ik herinner me nog goed hoe ze alle journalisten, fotografen en cameraploegen op de borrel die de presentatie begeleidde, wegwuifde met de opmerking: ’Jullie kunnen NU allemaal gaan.’ Prinses Christina had namelijk ook wat vriendinnen uitgenodigd voor de presentatie van haar eerste album en dacht dat het feestje voor die mensen bedoeld was. Ik zie de mensen van de platenmaatschappij en de pr-mensen nog excuses maken: ’Sorry, wij kunnen hier ook niets aan veranderen.’ Waar hun branche, showbizz, te maken heeft mensen die normaal gesproken alles doen voor wat media-aandacht, gold dat voor prinses Christina niet. Zij had de media in haar leven als storend ervaren. Haar huwelijk wilde ze geheim houden, maar had dat onder druk van haar vader, en in mindere mate haar moeder, toch redelijk openbaar gevierd. Haar scheiding, de geboorte van haar kinderen; het zijn allemaal mediamomenten geweest waarvan je je kunt afvragen of Christina die heeft gewild. Dat ze ziek was, werd ook bekend gemaakt onder druk van de media. En toen ze was overleden, werd dat meteen met Nederland gedeeld. Ik snap de overwegingen. Een regerende koninklijke familie kan zich niet veroorloven grote zaken als een overlijden geheim te houden. Maar het betekende wel dat zelfs Christina’s intieme momenten met haar eigen familie min of meer openbaar moesten worden. Uit het beeld dat velen van haar hebben, komt een nuchtere, humoristische vrouw naar voren. Dat beeld had ik zelf niet. Maar ik heb Christina slechts een paar keer ontmoet, maar nooit echt gekend.