Patty Brard na overlijden moeder: ‘De klap komt nu pas hard aan’

28/06/2021

Patty Brard verloor eind mei haar moeder Gerda. Door alle drukte rond het regelen van de uitvaart én haar werkzaamheden die gewoon doorgingen, kwam het besef dat haar lieve moeder er niet meer is pas vorige week binnen.

In haar vertrouwde omgeving in het verzorgingstehuis in Kijkduin stierf Gerda Brard op 27 mei in de armen van haar dochter Patty, kleindochter Priscilla en schoondochter Lida. ’Het klinkt misschien raar, maar het was zó’n mooi moment. Natuurlijk ben je verdrietig, maar dat wij er bij mochten en konden zijn toen zij voor het laatst haar ogen sloot, was onbeschrijfelijk fijn’, aldus Patty, die samen met haar dochter al dagen aan het waken was. ‘Samen met mijn broer zorgden wij er voor dat ze in die laatste momenten niet alleen hoefde te zijn. En toen, het was donderdagmiddag, kwam mijn schoonzusje Lida binnen en vertelden wij mama dat het goed was als zij naar papa en mijn overleden broertje Robert zou gaan. Ze keek ons nog één keer indringend aan en sloot toen voorgoed haar ogen. Het was goed zo.’

Emoties

Tevreden kijkt Patty terug op de plechtigheid in crematorium Nieuwe Duinen in Den Haag. ‘Ik ben er heel druk mee bezig geweest, samen met mijn broertje Dennis. Je wil niet weten wat er allemaal op je afkomt, maar het was prachtig’, vertelt ze. ‘Onze beste vrienden en familieleden bij elkaar, en die lieve Richard Groenendijk die speciaal voor ons Geen Kind Meer van Karin Bloemen kwam zingen. Priscilla, die prachtige woorden over haar oma sprak, en mijn schoonzusje Lida en broer Dennis die zo liefdevol over haar spraken in hun speech.’ Vrijwel direct na de uitvaart vertrokken Patty en haar man Antoine met hun hondjes richting hun huis op Ibiza, om daar bij te komen van alle emoties. ‘Ik moest echt even tot mezelf komen en alles laten bezinken. Natuurlijk was mijn moeder al 91 jaar en ziek. Haar dood kwam niet als een verrassing. Maar het blijft toch je moeder.’

Rouwen

Hoewel Patty op Ibiza wel bijkwam van alle vermoeidheid, kon zij daar nog niet echt rouwen om het verlies van haar moeder. ‘Het rouwen kwam eigenlijk pas vorig weekend. Ik was voor het eerst alleen en toen kwam het ineens binnen. Normaal gesproken ging ik op zondag altijd naar Kijkduin. Het hele zorgen voor haar is zó in mijn systeem gaan zitten. En nu hoeft het ineens niet meer. ik ben de hele dag in bed blijven liggen en heb mijn gevoel binnengelaten.’