Vader Dennis Weening plotseling overleden
15/10/2020
Een zware klap voor Dennis Weening. Zijn vader is afgelopen maandag plotseling overleden. Dat laat de presentator op zijn Instagram weten.
Dennis vertelt dat hij eerst twijfelde om het droevige nieuws met de rest van de wereld te delen. ‘Maar omdat ik zo ongelofelijk trots op hem ben doe ik het toch’, schrijft hij bij een mooie foto van zijn vader. ‘Mijn vader was de sterkste en stoerste vader die je je maar kan voorstellen. Echt een Haagse timmerman die het tot hoofduitvoerder schopte. Maar ik ben vooral trots op je, omdat ik niemand ken die binnen 9 jaar zo veel ellende wist te overwinnen als jij.’
Nooit meer dezelfde
Zijn vader kreeg eerst kanker (Non Hodgkin). Hoewel hij deze ziekte overwon, kreeg hij nog een hartaanval, hartfalen en vier jaar geleden een herseninfarct. ‘Toen moesten we volgens de artsen afscheid van je nemen. Je zou nooit meer dezelfde zijn. De helft van je hersens was zwart en de rechterhelft van je lijf verlamd. Maar toch kwam je bij’, aldus Dennis. ‘Alleen merkte je al snel dat je niet veel meer kon. (…) ‘En toen deed je iets wat niemand ooit had verwacht. Je ‘ontsnapte’ uit het verzorgingstehuis en wist met alleen je linkervoetje en een rolstoel ong 5 km af te leggen en je weg naar huis te vinden.’
Medisch wonder
Hij leerde zichzelf vervolgens weer lopen, zijn armen te gebruiken, schrijven, tekenen met links en zelfs fietsen. ‘Alleen praten bleef moeilijk. Maar behalve dat werd je de allerliefste versie van jezelf. Elke dag zag je als een overwinning. En zelfs de huisarts noemde je een medisch wonder. En vandaar dat ik zo emotioneel werd toen ik je daar ineens zag bij het Televizierring gala vorig jaar.’
Tot twee weken geleden. ‘Toen gaf je lichaam het ineens op. Je hebt gestreden als niemand anders die ik ken. En daarom deel ik dit met de hele wereld. Omdat iedereen dus mag weten hoe trots ik op je ben. Om te zeggen hoeveel ik en de meisjes je gaan missen en hoeveel we van je houden. Iedereen zegt dat het verdriet minder wordt met de dagen. Maar het gemis zeker niet.’
