Win-win

08/02/2023

Deze column is gepubliceerd in Weekend nummer 6

Om héél eerlijk te zijn – maar misschien moet ik deze droom voor u juist niet uiteen laten spatten – is het niet altijd gezellig en leuk met de Oranjes. Ook koningin Máxima heeft momenten dat het even te veel is voor een glimlach. Zware dagen die hun tol eisen, waarop de sfeer minder gezellig is voor de mensen om haar heen.

Door Rick Evers

Momenten waarop ik denk het voor altijd te hebben verbruid. Dat als blikken hadden kunnen doden, op deze plek geen column van mij had gestaan. Het zijn ook maar mensen, met goede en slechte dagen. Maar koningin Máxima is er over het algemeen heel erg goed in om niets te laten merken van wat haar niet bevalt. Zoals men in 2001 al vond, toen de relatie met Willem-Alexander officieel werd: zijn keuze voor Máxima zou weleens de beste kunnen zijn geweest die hij voor het huis van Oranje had kunnen maken. Met haar Latijns-Amerikaanse air heeft ze het koningshuis nieuw leven ingeblazen. Máxima heeft iets wat een Mathilde van België niet heeft. Een bepaalde schwung en losheid, naast elegantie. Iets wat Letizia van Spanje minder heeft: empathie en warmte. Wat ook María Teresa van Luxemburg heeft: meertaligheid en een Zuid-Amerikaanse komaf. In Nederland heeft ze de mensen weten te betoveren. En nu de mensen op de eilanden ook weer.

Met haar kennis van de bancaire wereld heeft ze op Aruba een steentje kunnen bijdragen aan de positie van ondernemers. Ze bezocht er een project van Qredits, dat ondernemers kleine leningen – microkredieten – en advies biedt om te kunnen groeien. Moeiteloos weet Máxima te schakelen tussen het Nederland, Engels en het Spaans, als een van de gesprekspartners zich daar beter in verstaanbaar kan maken. Op de ABC-eilanden – Aruba, Bonaire en Curaçao – spreken de meeste mensen Papiamento, een taal die vooral Spaanse invloeden heeft. Niet verwonderlijk dat veel mensen het Spaans makkelijker spreken dan het Nederlands of het Engels. En hier is Máxima in het voordeel. Zo kan ze ook Willem-Alexander, Amalia of de meegereisde staatssecretaris Alexandra van Huffelen af en toe wat bijpraten. Ook als het gezelschap naar optredens kijkt, tolkt Máxima, zodat grapjes niemand ontgaan.

Een andere kracht van Máxima is dat ze over een grote trukendoos beschikt, die handig is voor een koningin. Ze weet wat werkt, qua kleding. Daar heeft ze geen stylist voor nodig. In haar trukendoos zit ook een groot palet aan emoties. Met haar mimiek weet ze steeds de juiste snaar te raken. Bij rampen en op uitvaarten is het intense verdriet van haar gezicht te lezen, bij huwelijken de emotie die de liefde met zich meebrengt. En klinkt er muziek, dan gaat Máxima’s hart sneller kloppen. Als een brassband de muziek inzet van het Caribische carnaval, kan ze niet stil blijven zitten. Haar man en dochter hebben minder last van dit gen. Maar als Máxima dan mag dansen, betovert ze iedereen.

Op Aruba had een krant het erover dat er maar één iemand koningin van Aruba kan zijn: Máxima. Dat geluk hebben ze. Ze zou alleen wat vaker langs moeten komen, want dat heeft ook nog andere voordelen. Gaten in de weg worden ’plots’ gedicht, gebouwen worden geschilderd en alles lijkt ineens te worden aangepakt. Voor de eilanden lijkt het win-win te zijn als de Oranjes op bezoek komen.

Beeld: Patrick van Katwijk

Deze column is gepubliceerd in Weekend nummer 6. Dit nummer bestellen kan hier. Liever online lezen? Klik dan hier.